Diyafram, göğüs boşluğunu karın boşluğundan ayıran kasa verilen isimdir. Memelilerin karakteristik özelliğidir, kuşlarda bulunmaz. (Kas-kiriş karışımı bir organ olan diyafram, göğüs kafesine bağlıdır.) Solunumda görev alır ve çalışması beynin diyafram siniri aracılığıyla yönlendirilir. (Diyafram, üç delikle yemek borusuna, aorta ve alt ana toplardamara açılır.)

Diyafram, nefes aldığımızda kasılır ve düzleşir. Nefes verdiğimizde ise gevşer ve kubbeleşir. Göğüs ve karın boşluğunu birbirinden ayıran diyaframın diğer bir adı da karın kasıdır.

Soluk verirken; diyafram kası yukarı doğru kubbeleşir, göğüs kafesinin hacmi azalır, iç basınç artar ve karbondioksit dışarı verilir. Soluk alırken; diyafram kası düzleşir, göğüs boşluğunun hacmi artar, iç basınç düşer ve akciğere hava dolar. Her nefes alıp verdiğimizde diyafram ile birlikte göğüs boşluğu da hareket eder.

Diyafram kası kasıldığında göğüs genişler göğüs boşluğu bir vakum gibi işlev görerek akciğerlere hava dolmasını sağlar. İkinci derecedeki yardımcı kaslar olan omurgalar arasındaki kaslarda genişleyerek ve kasılarak bu nefes alıp verişe yardımcı olurlar. Ayrıca boyun kaslarının da bu fonksiyonda az derece payları vardır. Bir konuşmacı için esas olan bu organların tam fonksiyon göstererek nefes alıp vermenin sağlanmasıdır.

Sadece göğsün üst kısmından akciğerleri zorlayarak nefes alıp vermek enerjiyi verimli kullanmada çok sıkıntılı durumlar yaratabilir. Akciğerlerin kapasitesi tam olarak kullanılamaz. Bu şekilde bir nefes almada cc hava akciğerlere dolar. Diyafram kası, omurga kasları ve boyun kasları tam fonksiyonel kullanıldığında akciğerlere 2500cc cc hava doldurulur. Bu da akciğerlerin alabildiği en yüksek hava miktarıdır

Bir konuşmacı nefes alma ile havayı karın bölgesi bir balon gibi şişecek şekilde akciğerlerin alt bölgelerine indirmeyi başarabilmelidir.Amaç her nefes alışta normal bir insanın dururken aldığı havanın 2-3 katını ciğerlere doldurabilmektir.Havayı hızlı ve çok alıp karın bölgesine kadar indirmek,sağlarken de yavaş salarak,maksimum istifadeyi sağlamaktır.

Tüm nefes alma işleminin burundan olmasının önemi çok büyüktür.Havayı ısıtarak ve nemli bir şekilde ciğerlere yollamak bronşların genişlemesi ve daha fazla oksijen toplaması açısından önemlidir. Ağız solunumu kullanılmamalıdır ; oksijenin verimli kullanılması,havanın nemlendirilmesi ve dağıtılması açısından burundan soluk alıp verme şarttır.