Ang mga manggagawa sa agrikultura sa panahon ng neoliberalismo IBON sa Kongreso ng National Federation of Sugar Workers 30 Mayo 2017 Globalisasyon, liberalisasyon, pribatisasyon, deregulasyon – mga imperyalistang patakaran sa pandaigdigang ekonomya, na ang batayang prinsipyo ay ang pagbibigay-kapangyarihan sa palengke, korporasyon, pribadong sektor at tubo. Neoliberalismo ang tawag dito. Maaga ang globalisasyon ng asukal, kumpara sa ibang produktong agrikultural. Noong 15th at 16th centuries, isa itong mahal na luho ng mga mayayaman sa kolonyalistang bansa. Pinasok ng Spain at Portugal sa kanilang mga kolonya upang magtanim ang mga ito at i-export ang hilaw na asukal pabalik sa mga kolonyalistang bansa at doon i-refine. Noong 17th century, pinalapad ng mga British sa West Indies ang malalawak na plantasyon ng asukal, at naitayo nito ang British empire. Subalit, higit na lumago ang kalakalan ng asukal sa paglawak ng Atlantic slave trade (kalakalan ng alipin), kung saan higit isang milyong African slaves ay dinala sa Caribbean para doon tumira, magtrabaho at mamatay sa mga brutal na kalagayan sa mga plantasyon ng asukal. Noong 19th century, pinaunlad ng Germany ang paggamit ng beet bilang asukal, at ang buong Europa ay nakaasa ngayon sa beet. Ngayon, 80% ng asukal sa mundo ay mula sa tubo, habang 20% naman ang galing sa beet. Sa Pilipinas, mas napaunlad ang ganitong kaayusan sa ilalim ng kolonyalismong US, kung saan ang pagpasok ng asukal sa US mula sa Pilipinas (export) ay sa pamamagitan ng tinatawag na preferential arrangements.

Balangkas Mga manggagawa sa agrikultura, kumusta? Neoliberal na patakaran Plataporma ng paglaban Mahalagang maunawaan ang tinatawag na industriya ng asukal sa ganitong balangkas nang sa gayon ay maiugat ang kilala na nating “tiempo muerto”. Sa maiksing panahon, tatalakayin natin ang nagtutulak nito – pandaigdigang krisis ng kapitalismo at kagyat na manipestasyon nito sa asukal. Di kaila sa daigdig na ang paulit-ulit at lumalalang krisis ay pilit tinutugunan ng imperyalismo ng mga neoliberal na patakaran na sya ring nagpapalala sa kalagayan ng krisis. Nasa sentro nito ang pagsasamantala at panggigigipit sa masang anakpawis. At syempre, walang silbi ang ating summit kung walang ihahapag na plataporma ng paglaban.

Manggagawa sa agrikultura Lumalaki ang bilang ng manggagawang bukid at sahurang paggawa sa agrikultura: 1 bilyong lakas paggawa sa mundo, 34% sa agri, 43% sahuran Agri sa empleyo 30% na lang sa 2013 Sahurang manggagawa tumataas ang bilang 34% (1.053 bilyon) ng lakas-paggawa sa buong mundo ay nasa agrikultura 43% sa mga ito ay sahuran Sa Pilipinas, ang bahagi ng agrikultura sa empleyo ay lumiit - 60% in 1955 to 30% in January 2013 Bilang at bahagi ng sahurang manggagawa sa agrikultura ay tumataas kada taon - 26% in 2007 to 30% in 2011 Ang bahagi ng kababaihan sa “unpaid family workers” ay pataas nang pataas

Manggagawa sa agrikultura 50.1% ng walang hanapbuhay o mahirap ay nasa agrikultura 99.2% ng empleyo sa agrikutura ay di pormal Pinakamataas na insidente ng kahirapan ay sa mangingisda (41.4%), magsasaka (36.7%, at bulnerable (29%) Working poor – either unemployed or poor Vulnerable employment – sum total of self-employed and unpaid family worker Informal – no contract or steady source of income

Manggagawa sa agrikultura Lumalalang pagsasamantala ng mga labor contractor tulad ng sa Luisita, Lapanday at Shin Sun Kahit tuluy-tuloy na ang gawa Lumala ang pagsasamantala ng labor contractors sa pagrekrut ng mga walang-lupang magsasaka, pag-transport sa kanila, pamamahala, at pagpiga pa ng tubo. Madala silang kumubra ng komisyon, maningil nang sobra-sobra sa pamasahe, bahay, pagkain, i-hold ang sahod, at magpataw ng pang-aaliping sahuran. Kadalasan, ang mga manggagawa sa agrikultura ay nasa ilalim ng contractor. Subalit dumadalas na rin ang sitwasyon na walang kontrata sa ilalim ng contractor ang manggagawang bukid at simpleng facilitator lang ang contractor sa tunay na employer.

Manggagawa sa agrikultura Pinakamababang sahod sa kanayunan Mababa sa kailangan para mabuhay Nakababaling-likod at pinaka-peligrosong trabaho Sa Negros Occidental, ang pakyaw sa sugar workers ay Php500 hanggang Php1,000 sa bawat 15 araw o kaya ay Php1,000 hanggang Php2,000 kada buwan. Samantala, ang mandated daily minimum wage ng agricultural at plantation workers sa Negros ay Php245 and Php235, respectively.

Pagsasamantala at pang-aapi sa kababaihan (hal Pagsasamantala at pang-aapi sa kababaihan (hal. sa export, labor-intensive na trabaho) Exports – karamihan kababaihan labour-intensive, relatively unskilled and menial tasks Doble hirap Sexual harassment at violence against women

Child labor Child labor 16.2% ng bata, 15-17 yrs old nagtatrabaho bilang sakada Mahabang oras ng paggawa, napakababang kita Sa Negros 16.2% ng bata 5-17 years old ay nagtratrabaho Sa sugarcane plantations, nagtratrabaho sila ng 10 oras kada araw, maliban kapag linggo half-day lang. Less than one dollar a day ang kinikita nila.

Epekto sa mga manggagawa Panunupil at pandarahas

Panunupil at pandarahas

Pandaigdigang krisis Pandaigdigang krisis, sinasalo ng agrikultura, likas na yaman, at lakas-paggawa. Sa madaling salita, pandarambong. Pautang/ LDP/ Pinansyalisasyon/ Imprenta ng salapi/ pagdambong Nasa pangmatagalang krisis ang pandaigdigang ekonomya. Ang mga neoliberal na patakaran na ipinapataw ng globalisasyon ang nagpapalala sa krisis – sa partikular ang atake sa likas na yaman at lakas-paggawa. Pautang Liberalisasyon, deregulasyon, pribatisasyon Financialization, ispekulasyon Imprenta ng pera Pandarambong – presyo, kalakalan, lakas-paggawa

Pandaigdigang krisis Sa asukal, makikita ang krisis na ito sa pagtaas ng halaga ng produksyon, pabagu-bagong pandaigdigang presyo, at matinding kagutuman at kahirapan ng mga komunidad na nagtatanim ng tubo 70% ng produksyon ay sa konsumo; 30% ang kinakalakal sa pandaigdigang pamilihan Pabagu-bago ang presyo . Isinisisi sa produksyon, pagbaba ng eksport ng mga pangunahing eksporter, pagprayoritisa ng kanilang lokal na konsumo, at produksyon ng biofuels. Pero may ispekulasyon din. At HFCS. Sa buong mundo kabilang sa pinakamababang kita ang sa manggagawa sa asukarera. Sila ang tinatamaan ng pabagu-bagong presyo. May bahagyang pagtaas ng pandaigdigang produksyon at konsumo sa kasalukuyan. Gayunpaman, ang konsumo ng mayayamang bansa ay bumababa, habang tumataas naman ang sa developing countries. 70% ng pandaigdigang produksyon ay kinokonsumo sa lokal, 30% lamang ang naibebenta sa pandaigdigang pamilihan at kadalasan pa ay sa mas mababang halaga kesa sa lokal o kesa mismo sa halaga ng produksyon. Ang pabagu-bagong presyo ay isinisisi sa produksyon, pagbaba ng export ng mga major exporters (Brazil, India) dahil sa pagprayoratisa ng kanilang lokal na konsumo, at sa produksyon ng biofuels. Bumabaling rin ang mga industriyalisadong bansa at kanilang mga korporasyon sa mga alternatibong pampatamis, katulad ng mga high fructose corn syrup (HFCS). Subalit mahalagang banggitin na ang asukal ay insinasalang din sa futures markets sa New York at London, sa madaling salita, sa financial speculation na may di-makatarungang epekto sa presyo sa pisikal na merkado. Gayunpaman, marami pa ring bansa ang nakaasa sa pag-export ng asukal para sa kanilang ekonomya, dulot na rin ng kolonyal na tradisyon ng pag-asa sa merkadong ito. Sa buong daigidig, isa ang mga manggagawang bukid sa asukal ang may pinakamababang sahod at kita. Kapag bumabagsak ang pandaigdigang presyo, madaling pumasok sa peligro ang mga magsasaka at manggagawang bukid – sa pagkawala ng lupa at iba pang ari-arian.

Pandaigdigang krisis Monopolyo ng 6 na transnasyunal na korporasyon sa agrikultura at asukal ang 2/3 ng kalakalan: Czarnikow (London) – Brazil pati ethanol Sucden (France) – Brazil, Cuba, Thailand Louis Dreyfus (France) – Brazil, Mexico Cargill (US) ED&F Man (London) – 40 bansa ang oprn Bungea (US) – 10% ng world trade Czarnikow, base sa London, pag-aari ng British Sugar ang 42.5% nito – binibili nito ang 30% ng asukal at ethanol ng Brazil Sucden, base sa France, broker ito na bumibili sa Brazil, Cuba at Thailand Louis Dreyfus, France, leading sugar exporter sa Brazil (where it owns three sugar mills) at Mexico Cargill, dambuhalang US trader ED&F Man, base sa London, na may operasyon sa 40 bansa Bungea, US, 10% ng pandaigdigang kalakalan

Pandaigdigang krisis Kanya-kanyang maniobra ang US (Farm Bill) at EU (Common Agricultural Policy) sa WTO upang protektahan ang kani-kanilang mga merkado Isa ang asukal sa ni-liberalisa ng World Trade Organization (WTO) – layon nito na alisin ang mga preferential treatmentsat gawing bukas na kalakalan ang asukal Sa US , ang 2008 Farm Bill ay sumusuporta sa lokal na produksyon ng beet at tubo sa pamamagitan ng restriksyon sa sugar imports. Gumagamit ito ng tariff rate quota. May subsidyo rin ito ng US$4 billion Sa EU naman ay ang Common Agricultural Policy (CAP) na nagpataw ng production quotas, mataas na presyong lokal at export subsidies para sa mga lokal na beet producers, at import tariffs para limitahan ang kumpetisyon. Lumikha ito ng sobrang produksyon na itinambak ng EU (ibinenta sa mas mababang halaga kesa halaga ng lokal na preoduksyon) sa pandaigdigang merkado na nagpabagsak ng pandaigdigang presyo. Inalis rin ng WTO ang preferential treatment nito sa ACP (Africa, Caribbean, Pacific) noong 2006.

Neoliberal na patakaran Bagsak ang produksyon sa Pilipinas nitong 2015 dulot diumano ng El Nino; bumaba ang konsumo at bumaba rin ang quota sa US Kumipot ang erya ng pananim dulot diumano ng land use conversion Bumaba din ang paggamit sa lokal (domestic withdrawals) mula 2.2 milyong MT tungong 2.1 milyong MT Bumaba din ang quota sa US

Neoliberal na patakaran US pa rin ang pinakamalaking palengke nito Sa ilalim ng WTO, may MAV na 64,050 MT na may tariff na 50% Ang presyo sa ilalim ng US tariff rate quota system ay kadalasan mas mataas kesa world market prices. Final 10th-year Minimum Access Volume (MAV) of 64,050 MT of raw sugar, na may tariff rate ng 50 percent. Lahat ng lampas sa MAV ay may tariff rate na 65 percent. Ang taripa sa asukal ang isa sa pinakamataas sa mga agrikultural na kalakal . Yung Most Favored Nation (MFN) tariffs ay hindi nabago mula 2005.

Neoliberal na patakaran Tumitinding liberalisasyon sa ilalim ng WTO (EU & US production quotas, tariffs, subsidies) Tumitinding Liberalisasyon sa ilalim ng ASEAN Ayon sa mga deadlines ng WTO, aalisin ng EU ang production quotas at minimum payments nito sa mga sugar-beet farmers sa October 2017, na nangangahulugan ng pagdagsa ng asukal nito sa global na merkado. Samantala, nananatili sa US ang subsidyo nito sa lokal na produksyon, production quotas at buwis sa imports. Nariyan rin ang tinatawag na integrasyon ng mga bansa sa ASEAN na nag-alis ng taripa sa pagitan nila. Ang Thailand ay pangalawa sa Brazil bilang top exporter, at matindi ang subsidyong binibigay nito sa kanyang mga lokal na prodyuser – isang bagay na inireklamo na ng Brazil sa WTO. Kumpara sa Pilipinas na may 60 ton canes per hectare productivity, 80 ton canes per hectare sa Thailand; 60% capacity ang mga mills sa Pilipinas, 95% sa Thailand; ang haulage ay 25-30% ng operating cost sa Pilipinas, 0% sa Thailand; ang mga Thai farmers ay mechanized at may mahusay na imprastraktura. . Pagkatapos ang pananalasa ng WTO Sugarcane Industry Development Act Sugarcane Industry Roadmap Biofuels Law ASEAN integration

Neoliberal na patakaran Ang solusyon ng pamahalaan: block farming (SIDA, SIR 2020) Inilalako ang PPP sa imprastraktura Sa ilalim ng Sugarcane Industry Development Act na ipinasa noong Marso 2015 at sinimulan nitong Mayo 2016, naglalaan ng Php2 bilyon para sa imprastraktura (50%), block farming (15%), R&D (15%), socialized credit (15%), scholarship (5%). Nakikita ng industry players na malaking sagka ang land reform law sa Pilipinas, maging ito man ang pinatupad na retention limits ng CARP o ang pagsasanib-sanib pa ng mga ARBs para sa ARCs. Ito rin ang itunutulak ng Sugar Industry Roadmap 2020. Ang mababang “collateral value” ng lupa na tinamnan ng tubo ay tinitingnan rin na sagka sa pagpapaunlad ng industriya, kung kaya’t itinutulak ng neoliberal na patakaran na upang mahanap ng lupa ang market value nito ay dapat pantay na pag-aari ito ng pribadong sektor Gayundin ang pagtatayo ng mga mills, daan, tulay at iba pang imprastraktura sa industriya ng asukal – na dapat diumano ay competitive ito, kung kaya’t ilaan ang anumang pampublikong pondo sa tubo ng pribadong sektor Sugarcane Industry Roadmap Biofuels Law ASEAN integration

Neoliberal na patakaran Gusto ring maghabol ang pamahalaan ng kita mula sa produksyon ng biofuels, gamit ang tabing ng climate change at pag-agapay diumano ng sektor ng enerhiya Pinakamasugid ang mga pulitiko na may negosyo sa asukal Inambisyon ng Biofuels Law (2007) ang paghalo ng gas at diesel sa biofuels, subalit mga 25% lang ng ethanol ang naprodyus ng Pilipinas mula sa lokal at patuloy pa ring umaasa sa imported na ethanol mula sa US, Brazil, Thailand, at India.

Komersyalisasyon Tumitindi ang komersyalisasyon ng maliitan at pang-sariling konsumong agrikultura. Tumitindi rin ang dominasyon ng mga transnational corporations (TNCs) sa agrikultura – kemikal, pagkain, makinarya – sa mga maliliit na magsasaka.

Pang-eksport: sagingan, pinyahan, tubuhan, at oil palm Counter-clockwise: Mindanao, Del Monte Bukidnon, Palawan, Negros island

Pribatisasyon ng likas na yaman Pagpapatibay ng mga karapatang-ari ng pribadong sektor sa lupa, tubig, bundok, butil, atbp. Sistematikong pag-iwas sa reporma sa lupa

Malawakang landgrabbing Diumano ay may 1.725 bilyong ektarya na ‘available land’, ayon sa World Bank – 40% dito ay sa Asya, halos kalahati sa Indonesia – pangunahin para sa oil palm

Asukal sa Malakanyang? Mike & Gloria Arroyo=Pampanga & Negros Occidental. Diosdado sinuportahan ng mga azucarero Guanzon, Dizon, Lacson, Gamboa, Alunan, Rodriguez – mga pangalang konektado sa asukal at maylupa Hacienda Luisita, CAT nananatiling premier sugar entity sa North, Central Luzon Hindi prinotektahan ng mga administrasyong nabanggit ang industriya ng asukal laban sa WTO/ globalisasyon

Plataporma ng paglaban

Mga panawagan Pagkilala at proteksyon ng karapatan ng mga manggagawa sa asukal ng karapatang mag-organisa at magkaroon ng collective bargaining Kriminalisasyon ng labor contractors Itigil ang union busting Itigil ang militarisasyon sa kanayunan Pagkakaroon ng disenteng antas ng sahod

Mga kagyat na panawagan Pagkakaroon ng kontrol sa presyo ng pagkain at bilihin Pagkakaroon ng regulasyon ng kalakalan Promosyon ng kalusugan at kaligtasan sa trabaho Pambansang plataporma ng dialog Lahat ng ito ay sa plataporma ng tunay na repormang agraryo Kriminalisasyon ng labor contractors

Bukod sa AOM Mobilisasyon para sa mga pambansang isyu Multi-sektoral na pakikipag-ugnayan Programa sa karapatan at kagalingan ng kababaihan Programang pang-serbisyo sa mga bata International solidarity Paglulunsad ng lahat ng porma ng pakikibaka

Padayon!