ATALANTA ET HIPPOMENES

Atalanta, quam hominēs dīcēbant esse tam clāram fōrmā quam pedibus, in silvā vīvit innuba.

Atalanta procīs dīxit: `Pedibus contendite mēcum Atalanta procīs dīxit: `Pedibus contendite mēcum. Dabor coniūnx, praemium victōrī. Sed mors erit praemium tardīs.‘

Tamen turba temerāria procōrum ad certāmen vēnit quōs tanta potentia fōrmae amōrisque in audāciam addūxerat.

Hippomenēs putābat procōs stultōs esse Hippomenēs putābat procōs stultōs esse. Sed ubi vīdit fōrmam corpusque puellae dīxit `Ego quoque fōrmā Atalantae capior!’

Multī procī ab Atalantā superantur et ad mortem dūcuntur sed Venus, precibus Hippomenae adducta, eī tria pōma aurea dat.

Nunc dēmum cornua concinunt, quae signum cursūs dant Nunc dēmum cornua concinunt, quae signum cursūs dant. Spectātōrēs clāmant: `Curre, Hippomenēs, ī, ī! Nunc vincēs.’

Mēta longē abest. Hippomenēs est dēfessus Mēta longē abest. Hippomenēs est dēfessus. Nunc ūnum dē tribus pōmīs ā Venere datīs iacit.

Hoc pōmum aureum iactum spectat dēsīderatque virgō Hoc pōmum aureum iactum spectat dēsīderatque virgō. Relinquit cursum et pōmum manū carpit.

Iterum Atalanta celeriter currit, iterum iuvenem post tergum relinquit sed iterum Hippomenēs virginem secundō pōmō remorātam superat.

Pars ultima cursūs adest Pars ultima cursūs adest. Hippomenēs, quī vix currere potest, tertium pōmum oblīquē in agrum iacit. Virgō in agrum currit et propter moram pretiōsam superātur.

Hērōs autem nec Venerī dōna dedit nec in ārā deae tūra posuit Hērōs autem nec Venerī dōna dedit nec in ārā deae tūra posuit. Venus, igitur, quae erat magnopere īrāta, duōs amantēs in leōnēs trānsfōrmāvit.

Text reprinted from Latin Via Ovid, A First Course, Second Edition by Norma Goldman and Jacob E. Nyenhuis, copyright © 1982 Wayne State University Press, with the permission of Wayne State University Press. Illustrations on slides 5 and 6 are by Andy Erekson (sonoferek.blogspot.com) and the one on slide 8 is taken from pstevensfhs.wikispaces.com