Eleberriak idazteko bide berri baten sendotzea. Narrazio teknika berriak

XX. mendearen hasierarekin batera nobelagintzak errotik berritu zituen ordu arteko idazmoldeak. Bukatu dira eleberri errealistan pertsonaiei buruz eskaintzen zitzaizkigun xehetasun eta zehaztapen zerrenda luzeak, edo ilunak suertatzen ziren pasarteei buruzko azalpenak.

Izen zehatzik gabeko pertsonaiak (Josef K.) Bukaeratik hasten diren eleberriak (Denbora galduaren bila) Argumentu zehazgaitzak dituzten testuak (Finnegan´s Wake). Izatearen absurdoa mugetaraino (Kafka), Denbora narratiboaren aldaketa (Proust), Kontamolde eta estilo berriak (Joyce) Pertsonaien kontzientziak testura (Woolf).

XX. mendearen lehenengo erdia 1. Marcel Proust (1871-1922) 2. James Joyce (1882-1941) 3. Virginia Woolf (1892-1941). 4. Thomas Mann (1875-1969) 5. Frantz Kafka (1883-1924)

Marcel Proust 1871-1922

James Joyce 1882-1941

Virginia Woolf 1892-1941

Thomas Mann 1875-1969

Frantz Kafka 1883-1924

XX. mendearen bigarren erdia Samuel Beckett (1906-1989) Noveau Roman (Nobela Berria) Marguerite Duras (1914-1996)

Samuel Beckett 1906-1989

Noveau Roman (Nobela Berria) 60ko hamarkadan Pertsonaiaren irudi eta garrantzia zalantzan Nobelagileak, ahal dela, desagertu egin behar du nobelatik; objetibotasun osoz kontatuko du ikusten duena, interpretazio oro saihestuz Pertsonaien analisi psikologikoa saihesten da Denborari eta espazioari dagokienez, mende hasierako berrikuntzak mantentzen dira dira (barne bakarrizketa, denbora-jauziak...) Forma da garrantzizkoena, alegia, nobela kontatzeko eta antolatzeko era: “idazketa baten abentura da nobela” Irakurleak garrantzia, protagonismo handiagoa hartu behar du testuaren aurrean; sortzaileagoa izatea eskatzen zaio

Marguerite Duras 1914-1996