NO CAMIÑO APRENDÍN...

Nin acostumarse é amar! Que chegar alto non é medrar. Que mirar non sempre é ver. Nin que escoitar é oír. Nin lamentarse é sentir.

No camiño aprendín... Que andar só non é soidade. Que cobardía non é paz. E que peor que mentir é silenciar a verdade!

APRENDÍN... Pero que no seu breve existir : É todo aroma e cor! Que pode un soño de Amor abrirse coma unha flor e como esa flor morrer.

O camiño ensinoume: Que non é sumisión a humildade. A humildade é ese Don que se soe confundir: “Non é o mesmo ser servil, que ser un bon servidor”.

Cuando vayan mal las cosas como a veces suelen ir, cuando ofrezca tu camino solo cuestas que subir, y precises sonreír aún teniendo que llorar... Puedes descansar, pero nunca DESISTIR ¡CUANDO TODO ESTÉ PEOR, MÁS DEBEMOS INSISTIR!