1. به نام خدا

2. اصول مراقبت ویژه در اتاق عمل

3. عناوین: اشنایی با تجهیزات مورد استفاده در مراقبت ویژه
اصول صحیح مانیتورینگ همودینامیک
اصول صحیح مانیتورینگ های تنفسی (پالس اکسی متری و کاپنوگرافی)
پیشگیری از امبولی و ترومبوز ورید های عمقی
تهویه مکانیکی ، معیارهای استفاده ، مدها ، تنظیم دستگاه ، عوارض تهویه مکانیکی
اصول مراقبت از بیمار تحت درمان با تهویه مکانیکی ، شل کننده های عضلانی
روش های تسکین درد
جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی

4. رایج ترین تجهیزات مورد استفاده در مراقبت ویژه
Monitors Beside
IV catheter or CVC
endotracheal (ET) tube
Laryngoscope
Tracheostomy tube
Ventilator , Ambu bag
Arterial line

5. رایج ترین تجهیزات مورد استفاده در مراقبت ویژه
Tube feeding or Parenteral Nutrition
ABG system
CPR Equipment
Suction catheter
Intravenous infusion pump
NG tube

6. مانیتورینگ همودینامیک
مانیتورینگ همودینامیک عبارت از کنترل فشار و جریان خون در سیستم قلبی عروقی است.
پایش همودینامیک به روش غیر تهاجمی از طریق موارد زیر است:
Noninvasive BP
Heart Rate, pulses
Mental Status
Skin Temperature
Capillary Refill
Urine Output
Mottling (absent)
کنترل تهاجمی شامل بررسی فشار خون در داخل و عروق اطراف قلب است.

7. مانیتورینگ تنفسی Pulse: تغييرات شريان خوني با هر ضربان قلبي
Pulse oximeter
Pulse: تغييرات شريان خوني با هر ضربان قلبي
oxi : اکسیژن
Meter : انداز گیری
پالس اکسي متر وسيله اي است جهت اندازه گيري نرخ و ميزان اکسيژن در هر ضربان شريان هاي خوني‎.‎
پالس اکسی متر درصد اشباع هموگلوبین خون شریانی ازاکسیژن را نشان میدهد
پالس اکسی متر باید در تمام شرایطی که وضعیت اکسیژن بیمار نگران کننده است یا حتی به میزان کم مشکوک به هیپوکسی هستیم به کار گرفته شود.

8. مانیتورینگ تنفسی
پروب پالس اکسی متر باید در ناحیه ای قرار گیرد که نور از طریق جریان خون شریانی تابانده شود یک طرف از پروب پالس اکسی متر نور قرمز و مادون قرمز می تاباند.این نور پس ازعبور از بافت به حس گر نوری که در سمت مقابل پروب قرار دارد رسیده و به این ترتیب میزان spo₂ را نشان می دهد
قسمت هایی از بدن که پالس اکسی متر روی آنها قرار می گیرد
انگشت دست
انگشت پا
لاله گوش
روی پل بینی
در بالغین انگشت دست متداولترین محل مورد استفاده است

9. مانیتورینگ تنفسی علایم هیپوکسی خفیف تا متوسط تاکی پنه و دیس پنه
پوست رنگ پریده و سرد
تاکیکاردی وافزایش فشار خون
بی قراری و سر درد
همراه با spo₂ 60-94%
علایم هیپوکسی شدید
پوست سیانوزه
تاکی کاردی منجر به دیس ریتمی
ظاهر خواب آلود
کاهش سطح هوشیاری
کند شدن زمان واکنش
همراه با spo₂ کمتر از 60%

10. مانیتورینگ تنفسی محدودیت استفاده از پالس اکسی متر
شوک یا هیپو پرفیوژن مربوط به از دست دادن خون یا خون رسانی ضعیف
هیپو ترمی یا آسیب اندام بر اثر سرما
لاک ناخن
مسمومیت با مونو اکسید کربن
آنمی
در مسمومیت باco ممکن است بیمار کاملا هیپوکسیک باشد در حالی که دستگاه spo₂ 100% را نشان می دهد
اگر بیمار مدتی است که تحت اکسیژن درمانی است و عدد spo₂ وی 95% یا کمتر از آن است بیانگر هیپوکسیک بودن بیمار است

11. مانیتورینگ تنفسی کاپنوگرافی
پایش دی اکسید کربن (کاپنومتری) به منظور بررسی شرایط بیمار در حین بیهوشی و فراهم آوردن حالت غیرتهاجمی در هنگام جدا کردن مکانیکی بیمار از دستگاه ونتیلاسیون به کار برده می شود.
این دستگاه اطلاعاتی از جمله شرایط تنفسی بیمار، قطع شدن مسیر تهویه و نشت هوای دمی، را در اختیار تیم جراحی قرار می‌دهد
این دستگاه به وسیله پرتوهای فروسرخ قرمز غلظت گاز دی‌اکسیدکربن را اندازه‌گیری می‌کند. میزان جذب پرتوهای فروسرخ به تعداد مولکول‌های دی‌اکسیدکربن موجود در هوای بازدمی بستگی دارد.
امواج دی اکسید کربن در این موارد مفید هستند:
1- تعیین اینکه بیمار واقعا تهویه می شود.
2- تخمینی از Paco2
3- ارزیابی فضای مرده
ثبت ممتد امواج دی اکسید کربن وجود لوله تراشه را درون تراشه تایید میکند در عین حال لوله ای که در حلق کار گذاشته شده شود نیز به ندرت امواج دی اکسید کربن را نشان می دهد. با این حال لوله ای که در مری گذاشته شده است قابل افتراق است زیرا تمام دی اکسیدکربن معده اغلب طی سه حجم جاری پاک می شود و موج ان نیز الزاما به خط صاف تبدیل خواهد شد.

12. مانیتورینگ تنفسی امواج دی اکسید کربن به صورت 4 فاز نمایش داده می شوند:
فاز دمی پایه : بازدم فضای مرده آناتومیک است که به طور طبیعی از دی اکسید کربن خالی می شود.
صعود بازدمی : یک شیب بالارونده روی کاپنوگرام ظاهر می شود که نشان دهنده وقع تهویه و تهویه آلوئول هاست.
سرعت اهسته صعود در این فاز نشان دهنده بیماری های مزمن انسدادی ریه یا انسداد حاد راه هوایی شامل برونکواسپاسم می باشد.
کفه بازدمی : نشان دهنده ی بازدم گازهای الوئولی است.
نزول دمی : نشان دهنده شروع دم و ورود گازهای فاقد دی اکسید کربن است.

13. مانیتورینگ تنفسی علل افزایش در غلظت دی اکسد کربن بازدمی:
هیپوونتیلاسیون
هیپرترمی بدخیم
عفونت
تنفس مجدد
تجویز بیکربنات
دمیدن دی اکسید کربن حین لاپاراسکوپی
علل کاهش در غلظت دی اکسید کربن بازدمی
هیپرونتیلاسیون
هیپوترمی
برون ده قلبی پایین
امبولی ریه
جداشدن تصادفی یا خارج کردن لوله تراشه
ایست قلبی

14. ترومبوز ورید عمقی
ترومبوز ورید عمقی به لخته خونی گفته می‌شود که درون سیاهرگ‌های بزرگ عمقی ساق پا یا ران بروز می‌کند.ترومبوز ورید عمقی در حدود نیم میلیون امریکایی را هر سال درگیر می‌کند و باعث حدود مرگ در سال می‌شود. خطر ترومبوز عمیق وریدی زمانی است که قسمتی از لخته ایجاد شده شکسته شود و از طریق جریان خون به ریه‌ها رسیده با قرار گرفتن در عروق ریوی باعث بسته شدن جریان خون، آسیب بافتی و مرگ می‌شود

15. نشانه های DVT
متأسفانه، غالباً‌ ترومبوز ورید عمقی بدون علامت است. در حدود نیمی از مردم مبتلا به DVT هیچگونه علامت هشداردهنده‌ای ندارند. نشانه‌های احتمالی شامل موارد زیر می‌باشند: • قرمزی • تورم • حساسیت و درد این علائم در ناحیه‌ای رخ می‌دهد که لخته خون، (که معمولاً در ساق پا می‌باشد) ایجاد شده باشد (به تورم ساق پا در زیر زانو در این اسلاید توجه کنید)

16. خطر DVT: امبولی ریه
اگر قسمتی از لخته جدا شود و آزادانه در جریان خون حرکت کند، می‌تواند تهدیدکننده حیات باشد. لخته جدا شده می‌تواند جریان خون به ریه‌ها را مسدود کند که به این رویداد آمبولی ریه می‌گویند. نشانه‌های آن شامل،‌تنفس مشکل، افت فشار خون، غش، افزایش ضربان قلب،‌درد قفسه سینه و سرفه به همراه خلط خونی می‌باشند. اگر هر یک از این نشانه‌ها را داشتید با 115 تماس بگیرید یا به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.

17. چه چیز باعث بروز ترومبوز ورید عمقی می‌شود؟
هر چیزی که باعث آسیب رساندن به دیواره داخلی سیاهرگ شود می‌تواند منجربه بروز DVT شود مانند: جراحی، جراحت عروقی و پاسخ سیستم ایمنی. خونی که غلیظ باشد و یا جریان کندی داشته باشد تمایل بیشتری به تشکیل لخته، مخصوصاً در عروق سیاهرگی که قبلاً آسیب دیده‌اند، دارد. موارد دیگری که شانس ایجاد لخته خون را بالا می‌برند شامل اختلالات ژنتیکی، تغییرات هورمونی و عدم تحرک برای مدت زمان طولانی می‌باشند.

18. چه کسانی در معرض خطر ابتلا بهDVT هستند؟
در خانم‌ها در زمان بارداری و 4 تا 6 هفته بعد از زایمان خطر ابتلا به DVT بسیار بالا است. علت آن این است که در این دوران میزان هورمون استروژن بالا است که می‌تواند باعث شود خون به‌راحتی لخته گردد. فشاری که رحم متسع شده به روی سیاهرگ‌ها وارد میکند باعث کاهش جریان خون می‌شود. اختلالات خونی نیز می‌توانند شانس ابتلا به DVT را نیز بالا ببرند.
مانند بارداری، قرص‌های هورمونی جلوگیری کننده از بارداری و درمان هورمونی بعد از یائسگی تغییرات شیمیایی در خون ایجاد می‌کند و ممکن است شانس بروز DVT را افزایش دهند. حتی در خانم‌هایی که مبتلا به هیچگونه اختلالات خونی نمی‌باشند.
مسافر بودن به مکان های دور که امکان جابجا شدن وجود ندارد.

19. تشخیص DVT
بیشتر مواقع از سونوگرافی برای تشخیص DVT استفاده می‌شود در این روش امواج صوتی جهت ایجاد تصویری از جریان خون در منطقه درگیر ایجاد می‌کنند و وجود لخته را می‌توانند در عروق سیاهرگی مشخص کنند. پزشک معالج شما قبل از پیشنهاد انجام سونوگرافی برای بررسی علائم DVT شما را مورد معاینه قرار می‌دهد. در مورد تاریخچه پزشکی شما، داروهایی که مصرف می‌کنید، تاریخچه خانوادگی و سایر فاکتورهایی که شانس ابتلا به DVT را در شما بالا می‌برند سؤال می‌کند.

20. درمان
ضدانعقادها، که باعث رقیق شدن خون می‌شوند، شایع‌ترین روش درمانی در درمان DVT هستند. آنها به‌صورت قرص خوراکی و یا فرم تزریقی مصرف می‌شوند. این داروها قادر به از بین بردن لخته‌ها نمی‌باشند. ولی از تشکیل لخته‌های خونی جدید جلوگیری کرده و به بدن زمان می‌دهند تا خودش لخته‌های قدیمی را از بین ببرد (حل کند)
داروهایی که در واقع موجب حل شدن لخته خون می‌شوند تحت عنوان ترومبولیتیک‌ها شناخته می‌شوند این داروها می‌توانند منجربه خونریزی ناگهانی و شدید شوند و به همین دلیل این داروها فقط در موارد اورژانس استفاده می‌شوند به‌طور مثال برای حل کردن لخته خونی که تهدیدکننده زندگی است و به ریه‌ها انتقال یافته و باعث بروز علائم شدید و خطرناک می‌شود. داروهای ترومبولیتیک در بیمارستان و به‌صورت تزریق وریدی تجویز می‌شوند.
اگر قادر به مصرف ضدانعقاد‌ها نمی‌باشید یا آنها در بدن شما به درستی عمل نمی‌کنند پزشک شما ممکن است پیشنهاد بدهد که یک فیلتر در سیاهرگ بزرگی که سیاهرگ اجوف نامیده می‌شود قرار دهند. این فیلتر تکه‌های شکسته شده لخته را به دام می‌اندازد و از اینکه آنها خود را به شش‌ها برسانند جلوگیری می‌کند.ین فیلترها باعث جلوگیری از تشکیل لخته‌های جدید و یا باعث درمان DVT نمی‌شوند اما می‌توانند از حادثه‌ای که زندگی را به خطر می‌اندازد یا همان آمبولی ریه جلوگیری کند.
جوراب های واریس

21. جلوگیری از بروز DVT
فعالیت بدنی باعث افزایش جریان خون می‌شود و از متمرکز شدن آن در یک منطقه و تشکیل لخته جلوگیری می‌کند. انجام حرکات ورزشی به‌خصوص در عضلات پاها از DVT جلوگیری می‌کند. زمانی‌که فعالیت نمی‌کنید (به‌طور مثال پشت میز کار خود هستید) به خود زمانی را برای استراحت و کشیدن پاها اختصاص بدهید. اگر می‌توانید بلند شوید و در اطراف راه بروید. ورزش مکرر همچنین شانس ابتلا به چاقی را کاهش می‌دهد.
زمانی که برای بیش از 4 ساعت مسافرت می‌کنید از پوشیدن لباس‌های تنگ اجتناب کنید و به مقدار فراوان آب بنوشید. حداقل هر دو یا سه ساعت بلند شوید و دور و اطراف قدمی بزنید. اگر باید در صندلی خود باقی بمانید راهی برای فعالیت پاهای خود پیدا کنید. عضلات پای خود را منقبض و سپس آزاد کنید و یا پاشنه پای خود را با قرار دادن انگشتان پا به روی زمین بالا و پایین ببرید و پیاده به دیدن مناظر زیبای فراوان بروید.

22. تسکین درد
روش های دارویی
روش های غیر دارویی

23. عوارض فیزیولوژیک درد بعد عمل
عوارض قلبی عروقی : تپش قلب (تاکیکاردی) – افزایش فشارخون – افزایش نیاز عضله قلب به اکسیژن ، تنگی عروق قلب – ایسکمی و انفارکتوس میوکارد (سکته قلبی ) و آریتمی قلبی.
عوارض تنفسی : کاهش ظرفیت عملی ریه ، عدم ایجاد سرفه موثر بعلت درد باعث تجمع ترشحات ریوی شده و باعث ایجاد آتلکتازی و پنومونی و عفونت ریوی می گردد که خود باعث هیپوکسمی (کاهش اکسیژن) و هیپرکاربی ( افزایش CO2 خون ) می شود .
عوارض گوارشی : تهوع ، استفراغ مکرر ، یبوست ، نفخ شکم
عوارض ادراری : احتباس ادرار
عوارض انعقادی : بعلت عدم تحرک بیمار بروز عوارض انعقادی مثل تشکیل لخته خون در اندامهای تحتانی (AUT ) ، آمبولی ریه ، ترومبوز شریان کروند و …
عوارض روحی روانی : درد – اضطراب – بی خوابی – ترس – نارضایتی و عدم همکاری
عوارض غددی : افزایش کاتکل آمین ها و هورمونهای کاتابولیک و کاهش هورمونهای آنابولیک

24. روش های دارویی

25. روش های غیر دارویی Heat Ice Massage therapy Physical therapy
Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS)
Spinal cord stimulation (SCS)
Aromatherapy
Guided imagery
Laughter
Music
Self-hypnosis
Acupuncture

26. روش های غیر دارویی
Heat: Heat helps decrease pain and muscle spasms. Apply heat to the area for 20 to 30 minutes every 2 hours for as many days as directed.
Ice: Ice helps decrease swelling and pain. Ice may also help prevent tissue damage. Use an ice pack or put crushed ice in a plastic bag. Cover it with a towel and place it on the area for 15 to 20 minutes every hour as directed.
Massage therapy: This may help relax tight muscles and decrease pain.
Physical therapy: This teaches you exercises to help improve movement and strength, and to decrease pain.
Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS): This is a portable, pocket-sized, battery- powered device that attaches to your skin. It is usually placed over the area of pain. It uses mild, safe electrical signals to help control pain.

27. روش های غیر دارویی
Spinal cord stimulation (SCS): An electrode is implanted near your spinal cord during a simple procedure . the electrode use mild , safe signals to relax the nerves that causes your pain.
Aromatherapy: This is a way of using scents to relax, relieve stress, and decrease pain. Aromatherapy uses oils, extracts, or fragrances from flowers, herbs, and trees. They may be inhaled or used during massages, facials, body wraps, and baths.
Guided imagery: This teaches you ways to put pictures in your mind that will make pain less intense. It may help you learn how to change the way your body senses and responds to pain.
Laughter: Laughter may help you let go of stress, anger, fear, depression, and hopelessness.

28. روش های غیر دارویی
Music: This may help increase energy levels and improve your mood. It may help reduce pain by triggering your body to release endorphins. These are natural body chemicals that decrease pain.
Biofeedback: This teaches your body to respond differently to the stress of being in pain. Caregivers may use a biofeedback machine to help you know when your body is relaxed.
Self-hypnosis: This is a way to direct your attention to something other than your pain. For example, you might repeat a positive statement about ignoring the pain or seeing the pain in a positive way.
Acupuncture: This therapy uses very thin needles to balance energy channels in the body. This is thought to help reduce pain and other symptoms.

29. تهویه مکانیکی
تهویه مکانیکی حمایت مصنوعی جهت مبادله گازها را فراهم میکند.
موارد استفاده از دستگاه تهویه دهنده مکانیکی:
ارست تنفسی
ARDS
فلج سیستم عضلانی مثل میاستنی گراویس
پس از عمل جراحی قفسه سینه و شکم
مسمومیت های دارویی که باعث دپرسیون مرکز تنفس گردد
COPD
نارسایی چند سیستم بدن
به دنبال CPR
افزایش فشار داخل جمجمه ای (ICP)

30. تهویه مکانیکی معیارهای استفاده از دستگاه تهویه دهنده مکانیکی:
علیرغم تجویز اکسیژن بیشتر از 60% :
PaO2 < 50mmHg
PaCO2 > 50mmHg
PH < 7.25
Respiratory Rate > 35
ظرفیت حیاتی کمتر از 2 برابر حجم جاری باشد.
modes:
1- کنترله یا اجباری : ونتیلاتور کل کار تنفس را انجام میدهد.
2- اسیسته یا کمکی : شروع کننده سیکل تنفسی بیمار است و محدود به حجم یا فشار میباشد و پایان آن در اختیار دستگاه است
3- خود به خودی : شروع و پایان تنفس در اختیار بیمار است.

31. تهویه مکانیکی
CMV-VCV or Volume Controlled mechanical ventilation : تهویه مکانیکی کنترل شده حجمی
در این مد تنفس با حجم مشخص شده به فواصل زمانی ثابت اعمال می شود و تلاش بیمار برای تنفس خودبخودی در این مد بی تاثیر است این حالت برای بیمارانی مناسب است که اصلا تنفس ندارند مانند ارست تنفسی یا در مواردی که نمی خواهیم تنفس داشته باشند مثلا در ساعت اول بعد از جراحی قلب که تنفس بیمار کوتاه بوده و با هیپوکسی همراه است و باعث زیاد شدن ضربان قلب شده و در نتیجه به قلب و بخیه ها فشار وارد می کند.
ACV or assisted controlled ventilation : تهویه کنترله کمکی
در این روش دستگاه یک وضعیت تنفسی حداقل را حفظ می کند و علاوه بر آن تلاش بیمار جهت تنفس خودبخودی را در پاسخ به فشار منفی ایجاد شده توسط بیمار حس می کند و او را کمک می نماید تا حجم جاری مشخص شده وارد ریه شود اگر بیمار تنفس نداشته باشد یا تنفس وی خیلی ضعیف باشد دستگاه بطور خودکار تنفس می دهد. مزیت این مد تنفسی این است که بیمار می تواند بدون انجام تلاشی خاص تنفس نماید یعنی بیمار در حال استراحت در ارتباط کامل با ونتیلاتور بوده و تنها برای راه اندازی یا تریگر کردن دستگاه اقدام می کند تنها مشکل موجود عدم وجود جزئی هوشمند در ارتباط با شیرهای هوا برای جداسازی به موقع بیمار از دستگاه می باشد که این امر موجب می شود در برخی مواقع بیمار بیش از حد لازم تحت تهویه مکانیکی باشد.

32. تهویه مکانیکی
IMV or Intermittent mandatory ventilation : تهویه اجباری متناوب
مسیر هوایی و دریچه های دستگاه در حالت عادی باز هستند و بیمار می تواند از طریق آن تنفس خودبخودی انجام دهد و دستگاه نیز در فواصل زمانی مشخص شده تنفس اجباری با حجم حیاتی معین شده به بیمار اعمال نماید. در این روش دستگاه تعداد مشخصی تنفس را بر اساس تعداد تنظیم شده، به بیمار می دهد مثلا اگر بیمار ۸ تنفس داشته باشد و بخواهیم مجموعا ۱۲ تنفس در زمان مشخص به وی بدهیم تعداد تنفس مربوط به دستگاه را روی ۴ قرار میدهیم پس مجموعا به ۱۲ تنفس خواهیم رسید این نوع تنفس اعمالی به بیمار یک روش مناسب برای جدا سازی بیمار از دستگاه ونتیلاتور می باشد. برای این منظور همزمان با بهبود عملکرد تنفسی بیمار تعداد تنفس های اجباری اعمال شده به بیمار کاهش داده می شود تا زمانیکه بیمار قادر باشد بدون کمک تنفس کند.
متاسفانه دو مسئله در این سیستم وجود دارد، یکی اینکه این امکان وجود دارد که بیمار و ونتیلاتور به صورت متوالی تنفس را انجام دهند بنابراین همپوشانی یک تنفس با تنفس دیگر موجب خواهد شد فشار راههای تنفسی بالا برود. دوم اینکه حجم کار تنفسها همچنان خیلی بالا خواهد بود و این مسئله موجب آسیب در ریه ها خواهد شد.

33. تهویه مکانیکی Synchronized Intermittent Mandatory Ventilation SIMV or
این حالت به معنی تنفس متناوب اجباری هماهنگ شده با تنفس بیمار است. بیمار از طریق مسیر تنفسی و دریچه های دمی، تنفس خود را انجام میدهد و دستگاه تنفس های اجباری خود را با تنفس بیمار هماهنگ می کند تا تداخل ایجاد نشود. حجم و تعداد تنفس از قبل تعیین شده است ولی بیمار در بین این تنفس ها می تواند بدون کمک و مانعی تنفس کند در حقیقت ونتیلاتور خود را با بیمار تنظیم می کند. در ادامه این فرآیند، تنفس های تعیین شده کاهش داده میشود که منجر به افزایش تنفس خود بیمار می شود. این باعث افزایش تاثیر گذاری عضلات می شود.
وقتی بیمار با این مد تنفسی تحت تهویه مکانیکی قرار می گیرد سه نوع تنفس را می تواند دریافت کند: تنفس کنترل شده (اجباری)، تنفس مشارکتی (هماهنگ شده) و تنفس های خودبخودی که می تواند بصورت حمایت فشاری باشد.
Pressure Support Ventilation PSV or
اگر این روش از تهویه به تنهایی بکار گرفته شده باشد بایستی از تنفس های خودبخودی بیمار اطمینان حاصل کنیم زیرا در حالت PSV سیستم پشتیبانی قوی وجود ندارد. بیمار همه اجزاء تنفس را به غیر از حد فشار کنترل می کند. بیمار با تلاش برای تنفس ونتیلاتور را راه اندازی(تریگر) می کند و ونتیلاتور با توجه به حجم دقیقه ای مورد نظر، تا رسیدن به حد فشار تعیین شده فلو را انتقال می دهد . این روش تنفسی را می توان با مد دیگری نظیر مد SIMVنیز به کار برد.

34. تهویه مکانیکی
Mandatory Minute Ventilation MMV or : تهویه دقیقه ای اجباری
در این روش حداقل حجمی که در دقیقه باید وارد ریه شود مشخص می شود. به عنوان مثال اگر حجم مورد نظر بر روی ۵/۵لیتر تنظیم شده باشد بیمار باید حداقل ۱۰ تنفس با حجم جاری حدود ۵۵۰ میلی لیتر داشته باشد تا حجمی معادل ۵/۵ لیتر در دقیقه وارد ریه ها شود ولی اگر تعداد این تنفس ها ۷ عدد باشد ۳ تنفس دیگر را دستگاه ارائه میدهد. این مد تنفسی معمولا بعد از SIMV هنگامیکه بیمار کنترل بیشتری روی تنفس خود دارد استفاده میشود.
CPAP or continues positive airway pressure : فشار مثبت مداوم بر راه هوایی
CPAP در اصل یک مانور فشاری جهت بهبود اکسیژناسیون و کمپلیانس ریه می باشد که در تنفس های خودبخودی به کار میرود. البته به عنوان یک مد مستقل جهت تست تحمل جداسازی بیمار از ونتیلاتور و همچنین به عنوان یک مد ترکیبی همراه با سایر مدها به کار گرفته می شود

35. تهویه مکانیکی مواردی که باید تنظیم شود: mode Fio2 Respiratory Rate
Tidal Volume
Trigger
I/E
PSV : فشار راه هوایی
MV : تهویه دقیقه ای

36. تهویه مکانیکی Low pressure Alarm
این اخطار هنگام جدا شدن بیمار از دستگاه، جدا شدن لوله ها و نشت هوا از لوله ها اعلام می شود و معمولاً معیار آن ۱۰-۵ سانتی متر کمتر از
حداکثرفشار راه هوایی یا ۱ تا ۲ سانتی متر آب کمتر از فشار مثبت انتهای بازدمی تنظیم می گردد. و باید سیستم جهت رفع اشکال مورد بازبینی قرار گیرد.
High pressure Alarm
  این اخطار جهت آگاهی از افزایش فشار راه های هوایی، بیش از حد در نظر گرفته شده، تنظیم می گردد و معمولاً به میزان ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر آب بالاتر از حداکثر فشار دمی تنظیم می شود. برخی علل فعال شدن این اخطار افزایش ترشحات، خم شدن لوله ها، گاز گرفته شدن لوله تراشه به وسیله بیمار، افزایش مقاومت راه هوایی ( برونکواسپاسم ) و کاهش کمپلیانس ریه ( ادم ریه ) و جنگ با ونتیلاتور می باشد. علت مشکل باید شناسایی و رفع گردد و نهایتاً بر اساس وضعیت بیمار گاهاً لازم است تنظیم ونتیلاتور تعییر نماید.

37. minute ventilation alarm
معمولاً به صورت ۵ تا ۱۰ لیتر پائین تر و بالا تر از حجم دقیقه ای تنظیم می شود. کاهش آن به دلیل نشت دستگاه و افزایش آن به دلیل افزایش تعداد تنفس یا حجم جاری است. اضطراب، درد، اسیدوز متابولیک به دلیل هیپوکسی و هیپوکسمی می توانند باعث افزایش MV گردد.
low oxygen pressure

38. تهویه مکانیکی عوارض تهویه مکانیکی: کاهش فشار خون و برون ده قلب
افزایش فشار داخل جمجمه
پنومو توراکس
آمفیزم زیر جلدی
عفونت
احتباس اب و سدیم
هپاتیت و نکروز کبدی
الکالوز حاد
زخم های استرسی

39. تهویه مکانیکی معیار های جداکردن بیمار از دستگاه ونتیلاتور
1.بیمار بتواند با Fio2=21% و تنفس ارادی،PaO2 مساوی یا بیش از90 درصد یا بیشتر داشته باشد.
2.کلیه علایم مربوط به روند پاتولوزیکی تحت کنترل در آید:
الف) تب بیمار قطع شود.
ب) در عکس قفسه سینه (CXR) ریه ها پاک باشند.
ج) دیس ریتمی های خطرناک وجود نداشته باشد.
د) وضعیت همودینامیک بیمار ثابت باشد.
3. بیمار بیدار بوده ، توانایی تنفس خودبخودی داشته باشد (ممکن است هوشیار نباشد) و برای محافظت راه هوایی از نظر رفلکس سرفه و gag سالم باشد.
4. راه هوایی طبیعی بیمار کاملا باز باشد (یا تراکئوستومی شده باشد).
5. درصورت دریافت اکسیژن با درصد کمتر از 50 و peep به میزان 5 سانتیمتر آب یا کمتر ، میزان PaO2 بالاتر از 70 میلیمتر جیوه باشد.
6. حجم جاری دمی در تنفس خودبخودی بیمار مساوی یا بیش از 5ml/kg باشد (بیش از 300میلی لیتر).
7. میزان حجم تهویه دقیقه ای بیش از 5 لیتر در دقیقه بوده و از 10 لیتر در دقیقه تجاوز نکند.

40. تهویه مکانیکی 8. ظرفیت حیاتی بیمار بیش از 15-10باشد.
9. فشار نیروی دمی بیمار مساوی یا بیشتر 20- باشد.
10. تعداد تنفس بیمار مساوی یا کمتر از 25 تنفس در دقیقه باشد.
11. مقادیر گازهای خون شریانی در حد طبیعی باشد در بیماران با احتباس مزمن CO2 ، باید PaCO2 به حد پایه در زمان تنفس ارادی طبیعی رسیده باشد.
12. وضعیت گردش خون بیمار پایدار و تصحیح شده باشد ( از نظر غلظت Hbو برون ده قلبی و تعادل آب و الکترولیت)
13. بیمار قادر به تخلیه ترشحات از راههای هوایی خود باشد.
14.کمپلیانس استاتیک بیش از 25 ml/cmH2O باشد.
در زمان جدایی از دستگاه ، باید بطور مداوم بیمار را از نظر علائمی مانند احساس تنگی نفس . خستگی . اضطراب . تعریق . رنگ پریدگی و یا سیانوز . خواب آلودگی . بیقراری و یا استفاده از عضلات کمکی تنفسی تحت کنترل قرار داد . بروز چنین علائمی می تواند نمایانگر عدم آمادگی بیمار برای جدایی دستگاه باشد.

41. تهویه مکانیکی
در صورت وجود هر یک از موارد زیر باید مجددا بیمار را به ونتیلاتور وصل نمود:
1. فشار سیستولیک بیش از 20 میلی متر جیوه افت یا بیش از 30 میلی متر جیوه افزایش پیدا کند.
2. فشار دیاستولیک به مقدار 10 میلی متر جیوه یا بیشتر تغییر نماید.
3. تعداد تنفس به بیش از 25 تا 30 تنفس در دقیقه برسد . افزایش بیش از 10 تنفس در دقیقه و کاهش آن به کمتر از 8 تنفس در دقیقه نشانه ای از خستگی بیمار است . تند و سطحی شدن تنفس همراه با حجم تهویه دقیقه ای بیش از 10 لیتر در دقیقه نمایانگر خستگی عضلات تنفسی است . در این حالت علیرغم افزایش تهویه دقیقه ای،میزان تهویه آلوئولی کاهش می یابد . در صورت ادامه تنفس تحت شرایط خستگی ، برادی پنه و آپنه تنفسی ایجاد می گردد.
4. تعداد نبض بیش از 20 ضربه در دقیقه افزایش یابد،و یا سرعت ضربان قلب به بیش از 125 ضربان در دقیقه برسد.
5. بروز انقباضات زودرس بطنی(PVC) مکرر ، که میتواند دلیل عدم ثبات وضعیت قلبی ناشی از هیپوکسمی باشد.
6. تنفس با زحمت فراوان وخسته کننده باشد (استفاده از عضلات کمکی تنفس) .

42. تهویه مکانیکی
7. بروز پارادوکس شکمی شدید که نمایانگر ناکافی بودن قدرت انقباضی دیافراگم و بروز خستگی در بیمار برای ادامه تنفس ارادی است(در طی دم طبیعی که دیافراگم منقبض می شود،به سمت داخل شکم پایین آمده و فشار شکمی افزایش می یابد که موجب حرکت دیواره قدامی شکم به سمت بالا در زمان دم می شود.با شل شدن دیافراگم،فشار منفی دمی در توراکس دیافراگم را به داخل توراکس می کشد،این حرکت رو به بالای دیافراگم موجب کاهش فشار شکمی شده،حرکت رو به پایین دیواره قدامی شکم را در ضمن دم سبب می شود).در پارادوکس شکمی به علت اختلال در عملکرد دیافراگم،در زمان دم،حرکت رو به پایین شکم وجود دارد. 8. مقادیر گازهای خون شریانی ABGغیر طبیعی شود. موفقیت در جدا کردن بیمار از دستگاه بستگی به بیماری زمینه ای ریوی و طول مدت تهویه مکانیکی دارد.