1. استاندارد كيفي آب مقدمه
اهميت سلامت و پاك بودن آب شرب به عنوان مهمترين عامل اثر گذار برسلامت انسان شناخته شده است اصلي ترين مرجع تعيين كننده سلامت آب شرب در هر كشوري "استاندارد كيفيت آب شرب" مي باشد. چهارچوبی که می تواند تعیین کننده آن باشد که یک نمونه آب، خوب یا سالم است، استاندارد کیفیت آب شرب می باشد.
با توجه به اين مطلب كه هر كشور داراي امكانات و منابع اقتصادي، تكنولوژيكي و از همه مهمتر خصوصيات منابع آب مخصوص به خود مي باشد، لزوم تهيه و تدوين استاندارد كيفيت آب شرب بصورت مجزا براي هر كشور امري ضروري مي باشد. استاندارد ويژگيهاي آب آشاميدني نخستين بار در سال 1345 تهيه گرديد و در سال 1388براي پنجمين بار توسط كميسيون فني كشاورزي و غذايي مورد تجديد نظر قرار گرفت.

2. تعاريف
آب آشامیدنی
آبی است، که ویژگیهاي فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و رادیواکتیو آن در حدي باشد که، مصرف آن جهت آشامیدن، عارضه سوئی در کوتاه مدت یا دراز مدت، براي سلامت انسان، ایجاد نکند.
مواد شیمیایی معدنی
ترکیباتی هستند که معمولاً عنصر کربن در ساختار آنها وجود ندارد. این ترکیبات معمولاً از طریق منابع طبیعی و یا از طریق فعالیتهاي انسانی در آب وارد میشوند و به دو دسته مواد شیمیا یی معدنی سمی و غیرسمي، تقسیم میشوند. (سمي‌ها سلامت انسان را به خطر مي‌اندازند و مواد غيرسمي در حد مطلوب براي بدن انسان ضروري است)
مواد شیمیایی آلی
به مجموعه مواد غیرمعدنی اطلاق میشوند، که در ساختار مولکولی خود داراي عنصر کربن میباشند و شامل هیدروکربنهاي آلیفاتیک، هیدروکربنهاي آروماتیک و سایر مواد هستند.

3. حد مطلوب
عبارت است از، ویژگیهاي فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و رادیواکتیو آب آشامیدنی، به طوري که، بیشتر از آن حد (تا مقدار حداکثر مجاز)، براي کیفیت آب آشامیدنی مطلوب نمیباشد، اما هنوز قابل آشامیدن است.
یادآوري- حد مطلوب با در نظر گرفتن قابل پذیرش بودن آب از نظر طعم و بوي آب، موارد زیباشناختی، ملاحظات فنی، راهبري و اقتصادي آب، تعیین شده است.
حداکثر مجاز
حد مجازي از ویژگیهاي فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و رادیواکتیو آب آشامیدنی است، که مصرف آن در کوتاه مدت یا دراز مدت، سبب ایجاد عارضه سوء براي سلامت انسان نشود.
کلر آزاد باقیمانده
به مجموع اسيد هيپوكلرو HOCl يون هيپوكلريت OCl- گفته مي‌شود.
کدورت آب
وجود ذرات معلّق‌(شن، سيلت و ديگر تركيبات) در آب که سبب شکستگی، پراکندگی و جذب تمامی یا قسمتی از نور شده و مانع عبور بخشی یا تمام نور تابیده شده از آن گردد.

4. مقایسه ويژگي‌هاي شيميايي معدني سمي آب ایران با WHO

5. مقایسه ی استاندارد های آب آشامیدنی ایران با WHO
با مقایسه استاندارد های آب آشامیدنی ایران با سازمان بهداشت جهانی مشاهده شد استاندارد های ایران در بسیاری از موارد با سازمان بهداشت جهانی مطابقت دارد.ولی در برخی موارد نیز تفاوت هایی مشاهده می شود که این تفاوت ها به صورت جدول و نمودار جهت مقایسه و درک بهتر آورده شده است.
1-مقایسه استانداردهای مواد معدنی

6. 1-مقایسه استانداردهای مواد معدنی

7. 2- مقایسه استاندارد های مواد آلی

8. 3- مقایسه استانداردهای حشره کش ها

9. مقايسه استانداردهاي كيفي پساب ايران و WHO
در کشورهای خاورمیانه که اکثر آنها در ناحیه خشک و نیمه خشک قرار دارند استفاده مجدد از پساب تصفیه شده در کشاورزی هر روزاهمیت بیشتری می یابد. برای مثال نهر فیروزآباد تهران که بار زیادی از آلودگی روان آب های سطحی شهر و پساب کارخانجات و فاضلاب ها به آن تخلیه می شود ، سال های متمادی است که به عنوان نهر محصولات کشاورزی زمین های جنوب شهر بکار می رود . البته باید توجه داشت که شرط استفاده موفقیت آمیز از فاضلاب و پساب در کشاورزی ، در نظر گرفتن استانداردهای آن می باشد در غیر این صورت آسیب های جدی به طبیعت و جوامع انسانی وارد خواهد آمد.
در ایران استاندارد تخلیه پساب به مجاری پذیرنده توسط سازمان حفاظت محيط زيست و وزات نيرو هر 3 سال یکبار تنظیم می شود.
بطور کلی استفاده از پساب ها از سه جنبه مورد توجه میباشد:
تأثیر پساب ها بر روی خاک (ایجاد تغییرات در حا صلخیزی و شوری خاک، فلزات سنگین و آلاینده های آلی)
تأثیر بر روی محصولات کشاورزی (کاهش هزینه آب کشاورز ی، کاهش هزینه کود کشاورز ی ، افزایش محصولات کشاورز ی)
احتمال آلوده کردن آب های سطحی و زیرزمینی

10. مقایسه استانداردهای کیفی پساب ایران با دیگر سازمانها BOD و COD

11. مقایسه استانداردهای FC و Cr

12. مقایسه استانداردهای سرب و کبالت

13. مقایسه استانداردهای کادمیوم و آرسنیک

14. منابع
استاندارد ملی ایران شمارة 1053: 1376 ، ویژگیهاي فیزیکی و شیمیایی آب آشامیدنی.
سایت موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی آب و سایت سازمان بهداشت جهانی (WHO)
ابراهیمی، میلاد، احتشامی، مجید، مقاله بررسی روند تهیه استاندارد کیفیت آب شرب در کشورهای در حال توسعه
3) WHO, 1993, “Guidelines for Drinking-Water Quality”, 2nd Edition, vol. 1.
Recommendations. WHO Geneva. Pages 129,
4) WHO, 1993, “Guidelines on Technologies for Water Supply System in Small
Communities”, W.H.O., E.M.R.O., C.F.H.A., Amman. Pages 11, 12, 112, 113.
5) WHO, 1985, “Guideline for Drinking-Water Quality” volume 3 Drinking -Water
Quality Control in Small Community Supplies. W.H.O Geneva. Page 2.