1. មេរៀនទី៦ ការវាស់វែងអកប្បកិរិយា
មេរៀនទី៦ ការវាស់វែងអកប្បកិរិយា
១. អ្វីទៅជាអកប្បកិរិយា?
១.១ និយមន័យៈ គឺជាដំណើរប្រព្រឹត្តទៅនៃការយល់ដឹងដែលឋិតថេរ ជាមូលដ្ឋាននៃសកម្មភាព និងវាយតំលៃរបស់បុគ្គលនីមួយៗ សំដៅទៅរកកម្មវត្ថុ ឬ បាតុភូតណាមួយ ( Kinnear and Taylor, 1987)។
១.២ ភាគផ្សំនៃអកប្បកិរិយាៈ មានធាតុផ្សំ៣សំខាន់គឺ៖
ក. សមាសភាគនៃភាពមានឥទ្ធិពល
នោះសំដៅលើការចាប់អារម្មណ៍ទូទៅ របស់បុគ្គលចំពោះកម្មវត្ថុអ្វីមួយដូចជា ការចាប់អារម្មណ៍អំពីផលិតផល ឬ ក្រុមហ៊ុនណាមួយ។

2. ប្រសិនបើយើងពេញចិត្តទៅលើរសជាតិអាហារណាមួយ ឬ យល់ដឹងថាអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុនមួយ មានសមត្ថភាពខ្ពស់​​​​​​​នោះវា គឺជាការវិនិច្ឆ័យនៃភាព មានឥទ្ធិពល។
ខ. សមាសភាពនៃការយល់ដឹង
នោះជាការរួមផ្សំនូវចំណេះដឹង ឬ ការយល់ដឹងរបស់ បុគ្គលមួយទៅលើកម្មវត្ថុអ្វីមួយដូចជា គេអាច យល់ដឹងបានថា ផលិតផលនោះត្រូវបានដំណើរការ ផលិតយ៉ាងដូចម្ដេច? ឬ គេអាចយល់ដឹងពីកិត្តិសព្ទ័ល្បីល្បាញរបស់ក្រុមហ៊ុនណាមួយនោះជាដើម។

3. គ. សមាសភាគនៃឥរិយាបថ
គឺសំដៅទៅដល់បំណង និង សកម្មភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច? តើគេទិញផលិតផល ឬ ក៏មិន ទិញ? តើគេទាមទារអោយក្រុមហ៊ុនបំពេញអ្វីបន្ថែម ឬ ក៏អត់?។​
២. វិធីសាស្រ្តក្នុងការវាស់វែងអាកប្បកិរិយា
មានវិធីសាស្រ្ត ជាច្រើនត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីវាស់វែងនូវអកប្បកិរិយា ឬ មានន័យថាភាគផ្សំនៃអកប្បកិរិយាត្រូវបានវាស់វែងដោយវិធីសាស្រ្តផ្សេងៗគ្នា។

4. ២.១ ឥរិយាបថដែលបង្ហាញអោយឃើញ
នោះគឺជាការអង្កេតរបស់អ្នកស្រាវជ្រាទៅលើឥរិយាបថពិតប្រាកដមួយនៃអ្នកឆ្លើយសំនួរ។
ឧទាហរណ៍៖ ការផ្ដល់អាហារអោយអតិថិជនដើម្បីបរិភោគសាក ល្បង។ បើពួកគេញញឹមមានន័យថា ពួកគេ ចូលចិត្តអាហារ តែផ្ទុយទៅវិញ...។
២.២ ប្រតិកម្មសេរីរះសាស្រ្ត៖
វាមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលខាងលើដែរប៉ុន្ដឥរិយាបថ ដែលត្រូវវាស់វែងមានការប្រែប្រួលតិចជាង៖ សំពាធឈាម (ខ្ពស់ ឬ ទាប), បេះដូងដើរញាប់, បែកញើស ស្បែក...។ល។ នោះគឺជាប្រតិកម្ម ដែលយើងពិបាកធ្វើការ

5. ធ្វើការអង្កេត អោយបានច្បាស់លាស់ ប៉ុន្ដែគេអាចវាស់វែង ដោយមធ្យោបាយផ្សេងៗទៀត។
២.៣ ការសំដែងការងារជាគោលដៅ
អ្នកឆ្លើយត្រូវបានសួរពីការចងចាំរបស់គេទៅលើផលិតផល ឬ ក្រុមហ៊ុនណាមួយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ពួកគេត្រូវបានអោយប្រើសាកល្បងនូវផលិតផល ដើម្បីដឹងថាវាងាយស្រួល ឬ មានការលំបាក។
២.៤ ចំលើយសំដៅលើការគិតដោយខ្លួនឯង
អ្នកឆ្លើយត្រូវបានសាកសួរនូវសំណួរ “បើក- បញ្ជប់” ដូចជាៈ

6. ២.៥ របាយការណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន
តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះផលិតផល ​​​A? តើអ្នកដឹងអ្វីខ្លះអំពីក្រុមហ៊ុន B?
២.៥ របាយការណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន
អតិថិជនត្រូវបានគេសាកសួរ ដើម្បីរាយការណ៍ អំពីជំនឿ និង អារម្មណ៍របស់ពួកគេតាមរយះសំណួរ ដូចជា ការថ្លឹងកំរិត Likert ( Likert scale) និង ភាព ខុសគ្នានិខណ្តសាស្រ្ត (Semantic Differential)។
៣. ការថ្លឹងកំរិត (ការវាស់វែង)
ក្នុងការស្រាវជ្រាវ M.K.T រាល់សំណួរទាំងអស់គឺជា )

7. ការវាស់វែងនូវអកប្បកិរិយារបស់អ្នកប្រើប្រាស់។
ការថ្លឹងកំរិតគឺ មានប្រយោជន៍ក្នុងការវាស់វែងភាព រឹងមាំ (ជំហរ) នៃ អកប្បកិរិយារបស់អ្នកឆ្លើយ។
ការស្វែងរករបាយការណ៍ពីអ្នកឆ្លើយទូទៅ នោះទាមទារ អោយពួកគេសំដែងនូវការងារមួយចំនួនដូចជា ការដាក់នូវអត្រា ឬ ចាត់ថ្នាក់៖
ការដាក់នូវអត្រា ឬ កំរិតគុណភាព គឺជាការវាស់វែងដែលតំរូវអោយអ្នកឆ្លើយព្យាករណ៍អំពីទំហំ ឬ គុណភាពនៃផ្លាក់សញ្ញា ហាងលក់ទំនិញ ឬ កម្មវត្ថុអ្វីមួយ។

8. ការចាត់ថ្នាក់ គឺជាការវាស់វែង ដែលតំរូវអោយអ្នក ឆ្លើយចាត់ថ្នាក់តាមលំដាប់នៃផ្លាកសញ្ញា ហាង​ ឬ កម្មវត្ថុមួយចំនួនក្នុងកំរិតដែលគេពេញចិត្ត។
៣.១ ការថ្លឹងកំរិតអត្រានៃអកប្បកិរិយា៖
មានអត្រានៃការថ្លឹងកំរិតជាច្រើន ដែលត្រូវបាន រៀបចំដើម្បីងាយស្រួល ដល់អ្នកឆ្លើយរាយការណ៍អំពី ប្រពលភាពនៃអកប្បកិរិយារបស់គេដូចជា៖
ក. ការថ្លឹងកំរិតអកប្បករិយាសាមញ្ញ
វាត្រូវបានប្រើចំពោះសំនួរវែងគួរសម ឬ ចំពោះអ្នក ឆ្លើយដែលមានកំរិតអប់រំទាប។

9. ខ. ការថ្លឹងកំរិតមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ
មុខងារនៃការថ្លឹង កំរិតអកប្បកិរិយាសាមញ្ញ គឺវាស់ វែងគំលាតពី “ល្អទៅអាក្រក់” ពី ”ឯកភាពទៅមិនឯកភាព” ពី “ចូលចិត្តទៅមិនចូលចិត្ត”។ល។
ខ. ការថ្លឹងកំរិតមានលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ
សំណួរត្រូវពង្រីកលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យនៃការឆ្លើយដល់អ្នកឆ្លើយ នូវលទ្ធភាពច្រើនក្នុងការចាត់អត្រា។
ឧទាហរណ៍៖ តើអ្នកតែងតែ មិនឯកភាពជាមួយភរិយា ពីការចំណាយផ្សេងៗ ក្នុងគ្រួសារដូចម្ដេច?
មិនដែល ម្ដងម្កាល ជួនកាល
តែងតែ ជានិច្ច ត

10. គ. វិធីសាស្រ្តនៃអត្រាសរុប​ ឬ ការថ្លឹងកំរិត Likert៖
គឺជាការវាស់វែងអកប្បកិរិយាបុគ្គលដោយចាត់អត្រាថាតើគេឯកភាពទាំងស្រុង ឬ មិនឯកភាពជាមួយអំនះអំណាងដែលបានរៀបចំត្រឹមត្រូវហើយត្រូវបានចាត់ពីវិជ្ជមានបំផុតទៅអវិជ្ជមានបំផុត។
បុគ្គលម្នាក់ៗតែងជ្រើសរើស នូវចំលើយណាមួយ ដូចខាងក្រោម៖
មិនឯកភាពទាំងស្រុង ២.មិនឯកភាព ៣.មិនច្បាស់
៤. ឯកភាព ៥. ឯកភាពទាំងស្រុង

11. ឧទាហរណ៍៖ ឥរិយាបថក្នុងការទិញ ម្ហូបអាហាររបស់ គ្រួសារអ្នក នោះថ្លៃពុំមែនជាបញ្ហាទេ។
១. មិនឯកភាពទាំងស្រុង ២. មិនឯកភាព
៣. មិនច្បាស់ ៤. ឯកភាព
៥. ឯកភាពទាំងស្រុង

12. ឃ. ភាពខុសគ្នានិឃណ្ដសាស្រ្ត
គឺជាភាពជាក់លាក់មួយជាស៊េរីនៃការថ្លឹងកំរិតអកប្បកិរិយា ដែលគេនិយមប្រើសំរាប់អត្តសញ្ញាណ នៃផលិតផលផ្លាកសញ្ញា ហាងលក់ ដែលភ្ជាប់គ្នា ដោយស៊េរីចំនួន៧ អង្កត់នៃអត្រាថ្លឹងកំរិតទ្វេរប៉ូល៖

13. ង. ការថ្លឹងកំរិតជាស៊េរីលេខ
ការថ្លឹងកំរិតជាស៊េរីលេខមានការជ្រើសរើសចំលើយមួយចំនួន ដែលត្រូវបានរៀបចំជាលេខ។
ឧទាហរណ៍៖ មកដល់ពេលនេះ អ្នកមានរថយន្តប្រហែល ១ឆ្នាំហើយ​ តើអ្នកពេញចិត្តជាមួយរថយន្ដ TOYOTA របស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
ពេញចិត្តបំផុត​ ៧ ៦ ៥ ៤ ៣ ២ ១ មិនពេញចិត្តបំផុត
ច. ការថ្លឹងកំរិត Staple៖

14. ឧទាហរណ៍៖ កំពុងផ្លែផ្កាល្អណាស់ ផ្អែម ប្រៃ +៣ +៣ +៣
វាត្រូវបានរៀបចំឡើងជាដំបូងនៅឆ្នាំ ១៩៥០ សំរាប់វាស់វែងទិសដៅនៃអកប្បកិរិយា។ គឺជារបៀបថ្មី នៃការថ្លឹងកំរិតដែលត្រូវប្រើ គុណនាមតែមួយ ក្នុងករណីពិបាកបង្កើតទ្វេប៉ូល នៃគុណនាមពីរ៖
ឧទាហរណ៍៖ កំពុងផ្លែផ្កាល្អណាស់ ផ្អែម ប្រៃ
+៣ +៣ +៣
+២ +២ +២
+១ +១ +១
-១ -១ -១
-២ -២ -២
-៣ -៣ -៣

15. ឆ. ការថ្លឹងកំរិតជាចំនួនសរុបថេរ៖
វាអាចដំណើរការបានល្អ ចំពោះអ្នកឆ្លើយដែល មានកំរិតអប់រំខ្ពស់។ អ្នកឆ្លើយត្រូវបានសួរអោយចែក ចំនួនសរុបថេរមួយ ដោយបង្ហាញទំនាក់ទំនងសំខាន់ នៃអកប្បកិរិយា។
ឧទាហរណ៍៖ បែងចែកពិន្ទុ១០០ រវាងលក្ខណៈខាង ក្រោមនៃការផ្ដល់សេវា ថាតើវាមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណា ចំពោះអ្នក ពេលជ្រើសរើសក្រុមហ៊ុនដែល ផ្ដល់សេវា។

16. វិក័យបត្រ័ (%)?
ការសន្យាផ្ដល់ (%)?
ថ្លៃទាប (%)?
ការចាត់ថ្នាក់៖ អ្នកប្រើប្រាស់ ឬ អ្នកឆ្លើយតែងតែចាត់ថ្នាក់ផលិតផលយោលទៅតាម ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់គេ។
ការប្រៀបធៀបជាគូៗ
នោះគឺជាការ ឧទ្ទេសនាម ទៅអ្នកឆ្លើយជាមួយនឹង កម្មវត្ថុពីរ ហើយសួរអ្នកឆ្លើយអោយជ្រើសរើសនូវកម្មវត្ថុដែលគេចូលចិត្ត។
កម្មវត្ថុពីរ ឬច្រើនត្រូវបានបង្ហាញ ប៉ុន្ដែការប្រៀបធៀបត្រូវ បានធ្វើជាគូៗ។

17. ឧទាហរណ៍៖ ខ្ញុំចង់ដឹងយោបល់ទូទៅរបស់អ្នក អំពី ផ្លាកសញ្ញាពីរនៃផលិតផល នោះគឺ ផ្លាកសញ្ញា ក និង ខ តើ ផ្លាកសញ្ញាមួយណា ក និង ខ ដែលអ្នកគិតថាប្រសើរជាងគេ? ឬ ទាំងពីរដូចគ្នា?
ក ប្រសើរជាង ខ?
ខ ប្រសើរជាង ក?
ឬ វាដូចគ្នា?

18. សំណួរ ៖
១. កំណត់និយមន័យនៃអកប្បកិរិយា និង អធិប្បាយ អំពីភាគ
ផ្សំនៃអកប្បកិរិយា ?
២. វិធីសាស្ដ្រក្នុងការវាស់វែងអកប្បកិរិយាមានប៉ុន្មាន អ្វីខ្លះ ?
៣. តើការថ្លឹងកំរិតនៃអកប្បកិរិយាមានប៉ុន្មានអ្វីខ្លះ? លើកឧទាហរណ៍
នីមួយៗមក បញ្ជាក់ ?