1. برنامه سازی شبکه ارائه دهنده دکتر سيد امين حسيني
E.mail:
Home page:

2. آدرسها در شبكه
بسته‌ها بر اساس آدرس مقصد در شبكه هدايت مي‌شوند، بنابر‌اين هر كامپيوتر داراي يك آدرس است.
بسياري از شبكه‌هاي WAN از يك روش آدرس‌دهي سلسله‌مراتبي استفاده مي‌كنند كه داراي راندمان بسيار بالا است.
ساده‌ترين روش آدرس‌دهي ، آدرس را به دو بخش تقسيم مي‌كند، قسمت اول آدرس يك مسيرياب يا به‌عبارت‌ديگر آدرس شبكه و قسمت دوم آدرس كامپيوتر در شبكه را مشخص مي‌كند، كه اين همان آدرس IP مي‌باشد.

3. آدرس IP
هر دستگاه متصل به شبكه كه از پروتكل TCP/IP استفاده مي‌كند بايد داراي يك آدرس IP باشد. اين آدرس بايد در كل شبكه يكتا باشد. هر آدرس به‌صورت اعداد دهدهي نشان داده مي‌شود و اين اعداد به‌وسيله نقطه از هم جدا مي‌شوند. به‌عنوان مثال :
طول هر آدرس، 32 بيت است. هريك از چهار قسمت آدرس IP، 8 بيت است. از آنجاکه كوچكترين عددي كه مي‌توان با هشت بيت نمايش داد، صفر و بزرگترين عدد 255 است. لذا هر يك از اعداد كه با نقطه از ديگران جدا شده است عددي بين صفر و 255 مي‌باشد.

4. آدرس IP هر آدرس IP از دو قسمت تشكيل شده است. Host ID , Net ID

5. كلاسهاي آدرس IP
بسته به اينكه Host ID و Net ID هريك چند بيت را به‌خود اختصاص دهند، رده‌هاي خاصي از آدرس ايجاد مي‌شود كه به كلاسهاي آدرس معروف هستند.
كلاس A
اگر 8 بيت به Net ID و 24 بيت به Host ID اختصاص دهيم، آدرسهاي رده با كلاس A ايجاد مي‌شود.
Host IDNet ID
آدرسهاي كلاس A به شبكه‌هايي كه شامل تعداد بسيار زيادي ميزبان مي‌باشند اختصاص مي‌يابد. با توجه به اينكه بيت اول قسمت Net ID صفر است تعداد كل آدرس كلاس A ، 126=(2-27) مي‌باشد كه كوچكترين آن 1 و بزرگترين آن 126 مي‌باشد.
تعداد ميزبانهاي قابل آدرس‌دهي در اين رده آدرس (2-28)×(2-28)×(2-28) مي‌باشد. (حاصل ضرب سه آيتم به‌اين‌دليل است كه قسمت Host ID سه بايت مي‌باشد و به اين دليل كه صفر و 255 استفاده خاص دارند
Host ID
Net ID

6. كلاس B
اگر 16 بيت به Host ID و 16 بيت به Net ID به‌صورت زير اختصاص دهيم رده B را به‌وجود مي‌آورند.
آدرسهاي كلاس B به شبكه‌هايي تخصيص داده مي‌شود كه تعداد ميزبانهاي آن از (2-2^8)×(2-2^8) بيشتر نباشد . تعداد شبكه‌هايي كه در اين رده قابل تعريف است 16384=214 مي‌باشد.
Host ID
Net ID 1

7. كلاس C
اگر 8 بيت به Host ID و 24 بيت به Net ID به‌صورت زير اختصاص دهيم كلاس B را ايجاد مي‌كنند.
در هر كلاس تعداد آدرسهايي كه مي‌توان به ميزبانها اختصاص داد 254= 2-8^2 مي‌‌باشد.
Host IDNet ID
Host ID
Net ID 1

8. كلاس D
در اين نوع كلاس، چهاربيت با ارزش از 32 بيت به‌صورت 1110 مي‌باشد و ساير بيتها به گروههاي ميزبان تخصيص داده مي‌شود به صورت زير:
اين نوع كلاس براي گروههاي پيام انتشاري (Broadcast) درنظر گرفته شده است. به‌عبارت ديگر اگر خواسته باشيم پيامي را به‌تمام ميزبانها ارسال كنيم از اين نوع آدرس استفاده مي‌كنيم. به‌عنوان‌مثال ويندوز NT براي برنامه Microsoft Net show از اين رده آدرس استفاده مي‌كند.
Multicast 1

9. كلاس E
اين رده از آدرس به‌صورت آزمايشي در نظر گرفته شده و فعلاً كاربردي ندارد. بيتهاي با ارزش آن مي‌باشند،

10. تخصيص IP به شبكه و ميزبانها
اگر شبكه درون سازماني راه‌اندازي كرده‌ايم يعني شبكه ما با شبكه جهاني (اينترنت) مرتبط نيست، در اين صورت مي‌توان از هر كلاس آدرس‌دهي قيد‌شده A يا B يا C استفاده كرد. پيشنهاد مي‌گردد چنانچه شبكه بسيار بزرگي نداريد و شبكه داراي تعدادي سگمنت است، براي هر سگمنت يك يا چند كلاس C در نظر بگيريد .

11. محدوديت آدرسهاي IP
همانطور كه قبلاً گفته شد يك آدرس IP از چهار بايت تشكيل مي‌شود و با توجه به مطالب گفته شده در قسمت كلاسهاي IP تعداد كل آدرسهاي IP قابل اختصاص به ميزبانها عبارتند از:
× 126
كه با توجه به رشد روزافزون شبكه‌ها در سراسر دنيا Internic با محدوديت اختصاص IP روبرو شده است. لذا گروه كاري مهندسي اينترنت[1] اين كمبود آدرس را با ارائه نسخه 6 از IP حل كرده است. IPV6 يا نسخه ششم IP طولي برابر با 16 بايت دارد لذا تعداد آدرسها به حدود 2^128 آدرس افزايش [1]. Internet Engineering Task Force (IETF)

12. زيرشبكه سازي
هر آدرس IP از دو جزء تشكيل شده است كه شماره شناسايي شبكه ، موقعيت كلي ميزبانها و شماره شناسايي ميزبان، يك ميزبان را به صورت يكتا مشخص مي‌كند. در بيشتر مواقع لازم است شبكه را به قسمتهاي كوچكتري تقسيم كرد كه به هر قسمت يك سگمنت گفته مي‌شود. در يك شبكه كه از پروتكل TCP/IP استفاده مي‌كند، اين سگمنتها به‌عنوان زيرشبكه‌ها شناخته مي‌شوند.

13. زيرشبكه سازي
از پوشش زير شبكه براي مسيريابي سيستمها به مقصد مورد نظر استفاده مي‌شود. زماني كه يك آدرس با يك پوشش زيرشبكه تعريف مي‌شود، TCP/IP بررسي مي‌كند، آيا مقصد بر روي شبكه محلي وجود دارد يا خير؟ اگر آدرس مقصد در يك زير‌شبكه ديگر بود، پوشش زيرشبكه، آن را به‌عنوان يك آدرس راه دور مشخص مي‌كند و اين بسته از طريق دروازه پيش فرض، مسيريابي مي‌شود. ولي اگر آدرس مقصد در همان زيرشبكه وجود داشت، سيستمها، مسيريابي نمي‌شوند، بلكه مستقيماً به آدرس ميزبان مقصد فرستاده مي‌شوند.

14. براي زير شبكه‌سازي در يك شبكه بايد مراحل زير را اجرا كرد.
تعيين زيرشبكه‌ها
براي زير شبكه‌سازي در يك شبكه بايد مراحل زير را اجرا كرد.
تعيين تعداد شبكه‌هاي مورد نياز حال و آينده،
تعيين حداكثر تعداد آدرسهاي مورد نياز در هر زيرشبكه،
تعيين پوشش زيرشبكه‌اي مناسب براي گروه كاري كل شبكه كه تعداد زيرشبكه‌ها و ميزبانهاي موجود در زير‌شبكه را به‌خوبي مشخص مي‌كند،
تعيين شماره شناساييهاي زير شبكه استخراج شده،
تعيين آدرسهاي معتبر براي تخصيص به ميزبانها.
فرض كنيد كلاس C ، از طرف Internic به مؤسسه‌اي داده شده است. پوشش زيرشبكه پيش فرض كلاس C عبارتند از به اين ترتيب مؤسسه فرضي مي‌تواند 254 عدد IP معتبر براي كامپيوترهاي خود استفاده كند. اين شماره‌هاي شناسايي يا IPها عبارتند از تا

15. تعيين زيرشبكه‌ها
حال اگر مؤسسه فرضي خواسته باشد شبكه خود را با توجه به تعداد IP‌هاي موجود و حداكثر تعداد IPهاي مورد نياز در هر زيرشبكه (حدوداً 30 عدد) به 5 زيرشبكه تقسيم كند، بايستي در گام اول پوشش زيرشبكه‌اي را بدست آورد. براي اين منظور قدمهاي زير را به‌ترتيب انجام مي‌دهيم.
به تعداد زيرشبكه‌هاي مورد نياز يك واحد اضافه كنيد (6=1+5) و آن را به مبناي 2 تبديل كنيد ((2)110=(10)6). از اينجا درمي‌يابيم كه براي ايجاد زيرشبكه‌هاي مورد نظر، نياز به 3 بيت است كه بايد به پوشش شبكه اضافه گردد.

16. تعيين زيرشبكه‌ها
پوشش شبكه را به مبناي دو مي‌بريم ( ).
سه بيت اول بايت آخر كه همه صفر است (اولين صفر بعد از بايتهاي يك) را يك كرده و بقيه صفر مي‌مانند. ( ).
بايتهاي حاصل را به مبناي 10 مي‌بريم
( ) كه اين همان پوشش زير شبكه مورد نظر مي‌باشد.

17. تعيين زيرشبكه‌ها
پس از به‌دست آوردن پوشش زيرشبكه‌اي اقدام به دست آوردن شماره شناسايي شبكه مي‌كنيم كه براي اين منظور مراحل زير را انجام مي‌دهيم.
تمام حالتهاي ممكن براي بيتهاي اضافه شده به پوشش شبكه را فهرست مي‌كنيم. براي مثال ما اين حالتها عبارتند از:
حالتهاي تمام صفر و تمام يك در شماره شناسايي شبكه غير معتبر هستند (در آدرس‌دهي استفاده نمي‌شوند) لذا آنها را حذف مي‌كنيم و بقيه بيت‌هاي بايتي كه اين سه بيت را به آن اضافه كرده‌ايم، صفر مي‌كنيم، لذا داريم:
مبناي ده
مبناي دو 32 64 96
128
160
192

18. تعيين زيرشبكه‌ها
هر يك از اعداد مبناي ده به‌دست آمده را به شماره شناسايي شبكه اضافه مي‌كنيم، كه در اين صورت شماره شناسايي زيرشبكه‌هاي دلخواه به‌صورت زير به‌دست مي‌آيند.

19. تعيين زيرشبكه‌ها
آخرين مرحله در عمليات زيرشبكه‌سازي عبارت از تعيين شماره شناسايي‌هاي معتبر براي ميزبانها و تخصيص آدرسهاي IP به آنها مي‌باشد.
شماره شناساييهاي ميزبان براي هر زير شبكه با عددي كه از قرار‌دادن بيتهاي 001 در سمت راست آخرين هشت بيت(هشت بيت سمت راست) شماره ميزبان به‌دست مي‌آيد، شروع مي‌شود و تا يكي مانده به شماره شناسايي زيرشبكه بعدي ادامه مي‌يابد. مجدداً خاطرنشان مي‌كنيم كه و غيرمعتبر مي‌باشند.
به‌عنوان‌مثال اگرآدرس زيرشبكه را كه قبلاً به‌دست آورده بوديم با پوشش زيرشبكه درنظر بگيريم و خواسته باشيم IP‌هاي مجاز قابل استفاده در اين زيرشبكه را به‌دست آوريم به‌صورت زير عمل مي‌کنيم.

20. تعيين زيرشبكه‌ها
عدد 32 (هشت بيت سمت راست ) را به مبناي 2 مي‌بريم که حاصل مي‌شود. حال 001 را جايگزين سه بيت سمت راست عدد بدست آمده مي‌كنيم. نتيجه اين عمل است كه معادل عدد 33 مي‌باشد.بنابراين اولين IP به‌دست آمده است. اينک يك واحد يك واحد به عدد حاصل اضافه مي‌كنيم تا يكي مانده به شماره شناسايي زيرشبكه بعدي تا IPهاي معتبر به‌دست آيند. لذا IP‌هاي زير حاصل خواهند شد: .
مي‌بينيم كه مجموعاً 30 آدرس IP در اين زيرشبكه قابل استفاده مي‌باشد.

21. استفاده از جداول زيرشبكه سازي
براي اجتناب از محاسبات طولاني توصيه مي‌شود كه از جدولهاي 2-1و3-1 و4-1 استفاده گردد. در اين جدولها تعداد زير‌شبكه‌هايي را كه مي‌توان در هر پوشش زيرشبكه‌اي براي كلاسهاي A و B و C استفاده كرد نمايش داده ايم.
جدول زير شبكه سازي كلاس A.
بيت‌هاي لازم
حداکثر تعداد زيرشبکه
حداکثر تعداد ميزبانها
پوشش زير شبکه 1 2 3 4 5 6 7 8
غير مجاز 14 30 62
126
254
524286
262142
131070
65534

22. زيرشبكه سازي كلاس B بيت‌هاي لازم حداکثر تعداد زيرشبکه
حداکثر تعداد ميزبانها
پوشش زير شبکه 1 2 3 4 5 6 7 8
غير مجاز 14 30 62
254

23. زيرشبكه سازي كلاس c بيت‌هاي لازم حداکثر تعداد زيرشبکه
حداکثر تعداد ميزبانها
پوشش زير شبکه 1 2 3 4 5 6 7 8
غير مجاز 14 30 62
126
254
65534
16382
8190
4094
2048
1022
510

24. تجهيزات ارتباطي شبكه ها
اگر خواسته باشيم چند شبكه محلي را به‌يكديگر متصل و يك شبكه بزرگتر ايجاد كنيم نياز به استفاده از تجهيزات بين شبكه‌اي داريم، اين تجهيزات عبارتند از:
تكرار‌كننده‌ها (Repeaters)
پل‌ها (Bridges)
سوئيچها (Switches)
مسيريابها (Routers)
دروازه‌ها (Gateways)

25. تكرار‌كننده‌ها
تكرار‌كننده وسيله‌اي است كه براي اتصال چند سگمنت به‌منظور گسترش وسعت مجاز شبكه استفاده مي‌شود. به‌عنوان‌مثال در استاندارد 10base2 حداكثر طول يك سگمنت 185 متر است، با اين حال اگر طول سگمنت محل استقرار کامپيوترها 250 متر باشد چه بايد كرد؟ براي اين منظور بايد از يك تقويت‌كننده سيگنال يا تكرار كننده استفاده كرد. تقويت‌كننده از پورت ورودي خود داده‌ها را گرفته آنها را تقويت مي‌كند وبه پورت خروجي خود ارسال مي‌كند. تقويت‌كننده‌ها در لايه فيزيكي مدل OSI كار مي‌كنند. در شبكه‌هاي ستاره‌اي، هاب به‌عنوان يك تقويت‌كننده عمل مي‌کند كه داراي چند پورت خروجي است.

26. پل‌‌ها
فرض كنيد شبكه‌اي داريم كه در آن دو سرور وجود دارد. يك سرور مخصوص امور مالي و سرور ديگر مخصوص امور آموزش مؤسسه فرضي است، هر يك از سرورها كاربران خاص خود را دارند. صرفاً در بعضي از مواقع، بعضي از كاربران سرور مالي ممكن است به سرور آموزش و يا بر عكس دسترسي داشته باشند. بي‌شك از آنجا که هر دو سرور روي يک سگمنت شبکه مي‌باشند و با توجه به عملکرد پروتكل اترنت ترافيك هر دو سرور روي هم مي‌افتد و طبيعتاً شبكه كند خواهد شد. براي جداسازي ترافيك هريك از سرورها از پل يا Bridge استفاده مي‌كنيم.

27. پل‌‌ها

28. پل‌‌ها
اگر كامپيوتر A بخواهد بسته‌اي را به كامپيوتر B ارسال كند، طبيعتاً پل، آن بسته را دريافت كرده و با مشاهده اينكه كامپيوتر B و A در يك سگمنت هستند، بسته را حذف و از ارسال آن به سگمنت دوم جلوگيري مي‌كند. به اين ترتيب است که اين ترافيك روي ترافيك سگمنت بعدي اثري ندارد.
حال اگر كامپيوتر A بخواهد بسته‌اي را به كامپيوتر F ارسال كند، پل بسته را گرفته و چون A و F در يك سگمنت نيستند بسته را به سگمنت دوم ارسال مي‌کند. پلها به مديران شبكه اجازه مي‌دهند تا بتوانند شبكه خود را به چند سگمنت تقسيم و ترافيك شبكه را خود كنترل نمايند. پلها در لايه دوم (data link) كار مي‌كنند.

29. پل‌‌ها

30. مسيريابها
مي‌توان مسيريابها را شكل بسيار پيشرفته پلها دانست كه بسته‌هاى اطلاعاتي را از يك شبكه به شبكه ديگر مسيردهي مي‌كنند. مسيريابها در لايه سوم شبکه مدل OSI کار مي‌كنند .
در حقيقت وظيفه اصلي يك مسيرياب تعيين بهترين مسير جهت ارسال داده‌ها به مقصد مي‌باشد. وظيفه مهم ديگري كه مسيريابها انجام مي‌دهند تبديل بسته‌هاي يك شبكه خاص مثلاً Token Ring به بسته‌هاي شبكه ديگر مانند اترنت مي‌باشد.

31. مسيريابها

32. دروازه‌ها
دروازه‌ها
براي اتصال دو‌شبكه‌اي كه پروتكل آنها با هم متفاوت است، مانند حالتي که يک شبكه با پروتكل TCP/IP وشبكه ديگر با پروتكل SNA بخواهند به هم متصل شوند ، از Gateway يا دروازه استفاده مي‌كنيم. دروازه‌ها در لايه كاربرد مدل OSI عمل مي‌كنند.

33. دروازه‌ها

34. سوئيچ‌ها
تاكنون در شبكه‌هاي LAN براي گسترش وسعت شبكه از هاب استفاده مي‌كرديم. هاب دستگاهي است داراي چندين پورت كه از هر پورت آن به يك كامپيوتر اتصال داده مي‌شود.
هاب در حقيقت يك تكرار‌كننده (Repeater) يا تقويت كننده سيگنالها است و به اين ترتيب عمل مي‌كند كه اگر كامپيوتر A مي‌خواهد اطلاعاتي را به كامپيوتر C ارسال كند، بسته از كامپيوتر A وارد پورت هاب شده و هاب آن را تقويت كرده به ساير پورتهايي كه كامپيوتر به آن وصل است ارسال مي‌كند. حتي اگر به يكي از پورتها، هاب ديگري وصل باشد بسته از آن پورت وارد آن هاب شده و آن هاب نيز مانند هاب قبلي خودش عمل مي‌كند، يعني سيگنالها را تقويت كرده و براي تمام پورتهاي خود ارسال مي‌كند. مي‌بينيم كه اگر تعداد كامپيوترهاي شبكه زياد باشد، ترافيك زيادي بر شبكه تحميل مي‌شود.
براي بالا بردن كارايي شبكه مي‌بايست شبكه را به چند سگمنت تقسيم كنيم و هر يك از سگمنتها را به يكي از پورتهاي سوئيچ وصل كنيم. در اين صورت ترافيك هر سگمنت جدا شده و فقط بسته‌هايي از يك سگمنت به سگمنت ديگر خواهند رفت كه آدرس كامپيوتر مقصد در سگمنت بعدي باشد. با توجه به آنچه كه در رابطه با پلها گفته شد ، درحالت ساده مي‌توان گفت يك سوئيچ پلي است كه داراي چند پورت است.

35. سوئيچ
چگونگي عمل به اين ترتيب است كه وقتي يك بسته اطلاعاتي وارد يك سوئيچ مي‌شود، آدرس مقصد آن بسته با آدرسهاي موجود در جدول آن سوئيچ مقايسه مي‌شود، آنگاه بسته مورد نظر به پورت مناسب فرستاده خواهد شد.

36. هاب

37. سوئيچ
جهت لمس بيشتر مسئله ترافيك به اين مثال توجه كنيد. اگر در يك شبكه محلي اترنت، 20 كامپيوتر موجود باشد تقريباً پهناي باند هر ايستگاه برابر است با پهناي باند شبكه تقسيم بر عدد 20 (با اين فرض كه همه كامپيوترها به يك اندازه از شبكه استفاده مي‌كنند). حال اگر اين شبكه را به 5 سگمنت تقسيم كنيم و هر سگمنت به يك پورت سوئيچ وصل باشد، در اين صورت پهناي باند هر ايستگاه برابر با پهناي باند شبكه تقسيم بر عدد 4 خواهد شد.

38. سوئيچ

39. سوئيچ

40. معماري سوئيچها انواع معماري سوئيچها
براساس مدل OSI انواع مختلف معماري‌سوئيچها عبارتند از:
(1)سوئيچهاي لايه2 (Layer 2 Switch) ،
(2)سوئيچهاي لايه3 (Layer 3 Switch) و
(3) سوئيچهاي لايه 4 (Layer 4 Switch).

41. سوئيچهاي لايه2
همانطوري كه از نام اين سوئيچها پيداست اين سوئيچها در لايه 2 از مدل OSI عمل مي‌كنند. اين سوئيچها به پلي (bridge) شباهت دارند كه داراي چند پورت مي‌باشد. در اين سوئيچها بسته‌هاي اطلاعاتي از يك پورت وارد سوئيچ شده و براساس آدرس MAC[1] موجود در بسته به پورت مناسب هدايت خواهند شد. هر سوئيچ آدرسهاي MAC ايستگاههاي متصل به هر پورت را شناسايي كرده و يك جدول سوئيچينگ ايجاد مي‌كند. پس از ورود يك بسته و بعد از اينكه آدرس MAC مقصد از بسته استخراج شد از جدول سوئيچينگ كه شامل آدرسهاي MAC متعلق به كليه پورتها است، استفاده مي‌كند و بسته را به پورت مناسب هدايت خواهد كرد.

42. سوئيچهاي لايه 3
وظيفه لايه 3 شبكه، مسيريابي است. بي‌شك سوئيچهاي لايه 3 خود نوعي مسيرياب هستند به‌همين‌دليل گاهي به اين سوئيچها Routing Switch نيز گفته مي‌شود. وظيفه اين سوئيچها مسيردهي بسته‌ها براساس آدرس منطقي[2] بسته‌ها مي‌باشد. يعني پس از دريافت يك بسته اطلاعاتي و استخراج آدرس منطقي ، آن را به پورت مناسب هدايت مي‌كنند. اين سوئيچها به منظور افزايش كارايي پس از يافتن مسير اولين بسته اطلاعاتي، بين پورت ورودي و خروجي ارتباطي برقرار مي‌كنند تا باقيمانده بسته‌ها از همين مسير منتقل گردند كه همان ايجاد كانال منطقي براي ارسال و دريافتها است.

43. سوئيچهاي لايه 4
اين سوئيچها در لايه 4 كه همان لايه انتقال از مدل OSI مي‌باشد عمل مي‌كنند. يكي از پروتكلهاي اين لايه براي انتقال، TCP[3] مي‌باشد. هر بسته TCP در قسمت عنوان (Header) داراي فيلدهايي است از جمله Source port يا شماره پورت مبدأ و Destination port يا شماره پورت مقصد. شماره پورت مبدأ مشخص‌كننده برنامه كاربردي مبدأ است، مثلاً شماره پورت براي ‏Telnet ، 23 و شماره پورت براي FTP ، 21 است و غيره . شماره پورت مقصد مشخص كننده برنامه كاربردي است كه قرار است داده‌ها را بگيرد.
سوئيچهاي لايه 4 جهت ارسال بسته‌ها به مقصد براساس شماره پورت عمل مي‌كنند كه به‌نظر مي‌رسد اين نوع سوئيچها براي حفاظت از اطلاعات دريك شبكه و فيلتر كردن بسته‌ها براساس شماره پورت كه تعيين‌کننده برنامه کاربردي مبدأ و مقصد است مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

44. شبكه‌هاي محلي مجازي
به‌دلايل مختلف از جمله امنيت اطلاعات و خصوصي كردن بعضي از شبكه‌ها و محدود كردن دامنه بسته‌هاي انتشاري و ايجاد گروههاي كاري مشترك در يك سازمان، ايجاد شبكه‌هاي مجازي توصيه مي‌گردد. در حقيقت شبكه مجازي چيزي نيست جز انجام پيكربندي دلخواه روي يك سوئيچ شبكه محلي (البته بايد سوئيچ، ايجاد شبكه‌هاي مجازي را پشتيباني كند). بدين روش مديران شبكه به‌راحتي مي‌توانند پورتهاي سوئيچ را به دلخواه گروه‌بندي كنند، اين پورتها فقط به يك سوئيچ منفرد تعلق دارند كه در شبكه‌هاي محلي تعريف شده‌اند. يك مدير شبكه مي‌تواند چندين شبكه مجازي بر روي هر سوئيچ اترنت ايجاد كند،
Virtual Local Area Network(VLAN)

45. شبكه‌هاي محلي مجازي
جدول اسلاید بعد نحوه اتصالات يك سوئيچ را كه شامل چندين VLAN مي‌باشد نشان مي‌دهد. در اين جدول سعي شده است پورتهايي که قرار است با هم ارتباط داشته باشند مشخص شود. هريک از اين پورتها را مي‌توان به يک کامپيوتر يا يک سوئيچ ديگر متصل کرد. اگر در لايه دوم از سوئيچ استفاده کرديم، براي آن سوئيچ نيز مي‌توان VLAN تعريف کرد. لذا به اين ترتيب است که مي‌توان شبکه‌هاي محلي مجازي را گسترش داد.

46. شبكه‌هاي محلي مجازي 8 7 6 5 4 3 2 1
شماره پورت◄
▼ شماره VLAN - +

47. شماره پورتهاي موجود در شبكه
شبكه‌هاي محلي مجازي
شماره پورتهاي موجود در شبكه
شماره VLAN
1 , 2 , 5 1
1 , 3 2
1 , 4 3
1 , 3 , 5 , 7 4
4 , 6 5
1 , 7 , 8 6
1 , 3 , 8 7
1 , 6 , 7 8

48. شبكه‌هاي محلي مجازي
همانطور كه در جدول 6-1 نشان داده شده ، هشت VLAN تعريف شده است كه در هر VLAN پورتهايي كه با هم كار مي‌كنند يا به‌عبارت‌ديگر همديگر را مي‌بينند مشخص شده است. به‌عنوان‌مثال VLAN شماره 1 از پورتهاي 5 و 2 و 1 تشكيل شده است ، طبيعي است كه كامپيوترهايي كه به اين پورتها متصل باشند مي‌توانند باهم تبادل اطلاعات كنند و اين كامپيوترها هيچكدام پورتهاي VLAN شماره 5 را نخواهند ديد. اين تعاريف روي سوئيچها انجام مي‌شود و مي‌توان از کتابچه راهنماي ضميمه آن استفاده کرد. به سوئيچهايي که از جمله اين قابليت‌ها را دارند سوئيچهاي مديريتي گفته مي‌شود.

49. طراحي و کابل کشي شبکه
يکي از قسمتهاي مهم در هر شبکه، طراحي آن مي‌باشد، که شکل همبندي تجهيزات و چگونگي انتقال اطلاعات در شبکه را مشخص مي‌کند. اين قسمت بايستي با داشتن اطلاعات کافي از وضعيت حال وآينده طرح شود. قسمت مهم ديگر استفاده درست و دقيق از استانداردهاي موجود در شکل همبندي تجهيزات است. اينك مي‌خواهيم در رابطه با يكي از مهمترين قسمتها در شبكه يعني طراحي و نصب سيستم كابل‌كشي ساخت‌يافته بيشتر آشنا شويم.

50. شبكه مناسب
قبل از هر چيز با دانستن عناصري كه در داشتن يك شبكه مناسب، مؤثر مي‌باشند آشنا می‌شويم. برخي از اين عناصر عبارتند از:
استفاده از طراحي مناسب براي شبكه،
استفاده از عناصر با كيفيت در شبكه،
داشتن مهارت كافي براي اجراي طرح آماده شده و به‌كارگيري تجهيزات.

51. طراحي مناسب هدف از ايجاد شبكه چيست؟
معتقديم كه كليد موفقيت يك پروژه، طراحي مناسب آن مي‌باشد. براي اين منظور مي‌بايست در جمع‌آوري اطلاعات كه نهايتاً منجر به ارائه يك طرح مي‌شود دقت بسياري داشته باشيم و براي سؤالات زير پاسخ مناسب پيدا كنيم.
هدف از ايجاد شبكه چيست؟
استفاده‌كنندگان شبكه چه كساني هستند؟
توليد‌كنندگان اطلاعات چه كساني هستند و در چه مكانهايي مستقر مي‌باشند؟
پردازش اطلاعات در كجا انجام مي‌گيرد؟
آيا توليد‌كننده اطلاعات حجيم وجود دارد؟ در كجاها؟
مصرف‌كنندگان اطلاعات چه كساني هستند؟ دركجاها؟
سخت‌افزارهاي موجود چه هستند؟
آيا مي‌خواهند از اينترنت استفاده نمايند؟
روشهاي برقراري امنيت در شبكه كدامند؟
ميزان توليد اطلاعات چه اندازه است؟
ميزان مصرف اطلاعات چه اندازه است؟
چه نوع اطلاعاتي روي شبكه انتقال مي‌يابند؟
محدوديت اقتصادي وجود دارد ياخير؟

52. طراحي مناسب
پس از يافتن پاسخ سؤالات فوق، اطلاعات زيادي در اختيار داريم كه براساس آنها مي‌توانيم:
الف. توپولوژي شبكه را انتخاب كنيم: توپولوژي، نگاشتي از شبكه و نقشه كابلها و ايستگاههاي كاري و مكان همه عناصر شبكه را تشريح مي‌كند. اتخاذ تصميم غلط در مورد توپولوژي، بسيار پرهزينه و مخرب خواهد بود. زيرا اين اشتباه به معني تغيير كامل طرح كابل كشي شبكه مي‌باشد. بايد توپولوژي مناسب را كه بتواند همپاي نيازهاي شبكه رشد كند انتخاب كنيم.
ب. رسانه‌هاي انتقال را انتخاب كنيم: بايستي رسانه‌اي را انتخاب كنيم كه بتواند متناسب با نيازهاي شبكه رشد كند.
ج. براساس مطالعه‌اي كه از تجهيزات داريم، تجهيزات خود را انتخاب كنيم. بايستي تجهيزاتي را انتخاب كنيم كه از نظر كيفيت در سطح بالايي باشند تا در مجموع شبكه مناسبي را ايجاد كرده باشيم.
د. شكل به هم مرتبط نمودن تجهيزات و كامپيوترها را باتوجه به استانداردها از يك سيستم كابلي پيوسته آماده كنيم.

53. طراحي مناسب در مورد (د) به دو صورت عمل مي‌كنيم
اول اينكه فارغ از شكل ساختمانها و يا ساختمان و طبقات آنها نقشه خود را آماده مي‌كنيم كه به آن طرح منطقي شبكه گويند. اين طرح كمك بسيار مؤثري در هنگام اجرا و يا معرفي شبكه مي‌كند.
دوم اينكه طرح ايجاد شده در مورد اول را به پلان اصلي معماري ساختمان منتقل مي‌كنيم. دراين شكل دقيقاً محل نصب تجهيزات ، كامپيوترها و مسير عبور كابلها مشخص مي‌شود. در اين طرح حتي فاصله بين تجهيزات كه بسيار حياتي مي‌باشند هم معلوم و مشخص مي‌شود.

54. طراحي مناسب
شكل 23-1 نقشه منطقي شبكه يك مجموعه درماني است كه داراي يك ساختمان اصلي در 6 طبقه و سه مجموعه ساختمان مجاور مي‌باشد. 1S و 2S دو سوئيچ اند كه در دو طرف طبقه 1- ساختمان اصلي نصب شده و ارتباط اين دو توسط فيبرنوري است. ساير سوئيچهاي نصب شده در ساختمان اصلي به يكي از اين دو متصل مي‌شوند. ارتباط سوئيچهاي ساختمانهاي مجاور نيز توسط فيبر نوري به يكي از اين دو متصل مي‌گردد. از هر يك از ايستگاههاي كاري ارتباطي با نزديكترين سوئيچ برقرار مي‌گردد. همانطوري كه در اين شكل مشخص است، نحوه ارتباط تجهيزات و محل قرار گرفتن حدودي آنها مشخص شده است.

55. طراحي مناسب
در طراحي موفق يك سيستم كابل كشي، چهار معيار اساسي زير بايد در نظر گرفته شوند:
استانداردها و مشخصات اجرايي مطلوب
انعطاف پذيري شبكه
طول عمر
مديريت آسان
رعايت نكردن صحيح هريك از موارد فوق ممكن است مشكلاتي در شبكه ايجاد كند كه حل آن مستلزم پرداخت هزينه‌هاي زيادي باشد.

56. طراحي مناسب استانداردها و مشخصات اجرايي مطلوب
از نقطه نظر معيارهاي طراحي مناسب در سيستم كابل كشي، استانداردها و مشخصات اجرايي، مهمترين عامل تلقي مي‌شود زيرا باعث مي‌شود كه محصولات مختلف معرفي‌شده بتوانند به‌خوبي با هم ارتباط برقرار نمايند. لذا مي‌بايستي هنگام طراحي شبكه در مورد استانداردهاي مربوط به همه جنبه‌هاي پروژه نصب كابل كشي تصميم‌گيري كرد؛ به‌گونه‌اي كه قطعات و تجهيزات مختلف به‌طور مناسبي با هم بتوانند ارتباط برقرار كنند

57. طراحي مناسب انعطاف پذيري
به‌دلايل مختلف از جمله ورود تكنولوژيهاي جديد و يا كاربرد جديد در شبكه ممكن است نياز به تغيير شبكه ايجاد شود. لذا موقع طراحي شبكه بايستي انعطاف‌پذيري را مد نظر داشت. منظور از انعطاف پذيري يعني در طراحي پروژه كابل كشي بايد براي جابجايي تجهيزات ، اضافه كردن تجهيزات جديد و گسترش و تغييرات ، فضايي را در نظر بگيريم. به‌طوري كه اگر شبكه دچار تغيير شود، طرح به‌كار‌رفته قادر به پذيرش اين تغييرات باشد. يك مورد ساده از انعطاف پذيري كه شايد زياد به آن توجه نشود تعداد خروجيهاي شبكه در يك محل خاص است. خيلي‌ها از حداقل خروجي استفاده مي‌كنند. طبيعي است كه اين طرح زمان حال را پوشش خواهد داد و در آينده اگر تجهيزاتي اضافه گردد يقيناً با هزينه خيلي بالاتر همراه خواهد بود. مسلماً داشتن يك يا چند خروجي اضافي بهتر از ايجاد يك تغيير كلي در سيستم كابل كشي خواهد بود.

58. طراحي مناسب
طول عمر
هنگام طراحي يك سيستم كابل كشي مي‌بايستي جنبه‌هاي زماني وطول عمر مناسبي براي آن در نظر داشت كه به‌زودي مجبور به تغيير يا عوض كردن كل آن نشويم. به‌عنوان‌مثال بعضي از افراد، شبكه‌هاي مبتني بر كابل كواكسيال خود را به UTP ارتقا مي‌دهند و بعضي، جهت استفاده از عرض باند بيشتر UTP را به فيبر نوري ارتقا مي‌دهند. بنابر‌اين آيا بهتر نيست افرادي كه داراي شبكه مبتني بر كواكسيال هستند يكباره شبكه خود را به سيستم مبتني بر فيبر نوري ارتقا دهند. يقيناً اگر شما قصد ارتقاي سيستم كابل كشي خود را داريد بهترين كار آن است كه شبكه خود را به بالاترين سطح تكنولوژي موجود ارتقا دهيد.

59. طراحي مناسب مديريت ساده
عنصر نهايي در يك طرح سيستم كابل كشي مناسب، مديريت ساده شبكه مي‌باشد. اين بدان معني است كه مدير شبكه بايد به سادگي قادر به برطرف كردن اشكالات احتمالي شبكه و يا انجام تغييرات لازم در شبكه باشد از جمله اين‌ها مي‌توان موارد زير را نام برد.

60. طراحي مناسب حذف يك ايستگاه از شبكه
اضافه كردن يك يا چند ايستگاه به شبكه
تعويض و يا تغيير تجهيزات موجود در شبكه
نصب كابلهاي جديد
تعمير و اصلاح كابلهاي موجود
عناصر زيادي وجود دارند كه مديريت يك سيستم كابل كشي را ساده‌تر مي‌نمايند كه مهمترين اين عوامل عبارتند از:
مستندسازي اطلاعات شبكه
سادگي طرح شبكه
عدم وجود موارد فوق مدير شبكه را در يافتن مسير كابلها و شناخت تجهيزات دچار مشكل مي‌كند. لذا در قسمت مستندسازي اطلاعات، مستندات زير راهگشاي بسيار خوبي هستند.

61. طراحي مناسب
تهيه نقشه منطقي كابل كشي: فارغ از محل وجود تجهيزات، ارتباطات بين آنها را نشان مي‌دهد.
تهيه نقشه شبكه بر روي پلان معماري: در اين نقشه مسير دقيق كابلها، محل دقيق نصب تجهيزات و فاصله آنها مشخص شده است.
تهيه شناسنامه براي هر يك از تجهيزات از جمله هابها و سوئيچ‌ها : در اين شناسنامه اطلاعات زير ثبت مي‌شود : نام دستگاه ، نوع دستگاه ، تعداد پورت ، سرعت ،آدرس دقيق محل نصب دستگاه، تعيين دقيق اينكه از هر پورت به كجا ارتباط داده شده است ، تاريخ نصب و برقراري ارتباط و طول كابل هر يك از ارتباط‌ها.

62. شناسنامه تجهيزات نام دستگاه: نوع دستگاه: تعداد پورت: سرعت: آدرس دقيق محل نصب:
شماره پورت
آدرس دقيق محلي كه به آن ارتباط داده شده
طول كابل مصرفي 1 2 3

63. طراحي مناسب شناسنامه پريز آدرس محل نصب پريز: شماره پورت اختصاصي
آدرس دقيق محل نصب هاب يا سوئيچ مربوطه
سرعت ارتباط
آدرس MAC يا IP كامپيوتر متصل به پريز

64. تجهيزات و قطعات داراي كيفيت بالا
كيفيت عناصر مورد استفاده در يك سيستم كابل كشي مستقيماً روي راندمان ارسال اطلاعات در شبكه تأثير دارد. بنابر‌اين اگر يك شبكه خوب مورد نظر ما است بايد روي انتخاب تجهيزات دقت كافي داشته باشيم. گاهي اوقات ممكن است يك سازنده تجهيزات شبكه خطوط توليد با قيمتهاي گوناگون داشته باشد. عناصر مورد استفاده در پروژه كابل‌كشي در دو رنج كيفيت بالا و كيفيت پايين قرار مي‌گيرند. به‌عنوان‌مثال مي‌توانيد پريزهاي RJ-45 را از يك سازنده با قيمت پايين خريداري نماييد، غافل از اينكه اين كانكتورها فقط براي كابلهاي Cat3 مناسب هستند لذا اين پريزها قادر به كار در شبكه‌هايي با سرعت 100 مگابيت بر ثانيه نيستند. از طرفي ممكن است همان نوع پريزهاي RJ-45 را از سازنده ديگري با دو برابر قيمت خريداري كنيد كه بتوانند با كابل Cat6 هم اجرا گردند كه قادر به كار در شبكه‌هايي با سرعت 1000 مگابيت بر ثانيه مي‌باشد و به همين ترتيب ساير تجهيزات شبكه.

65. مهارت مناسب
همانطوري كه گفته شد يك شبكه از همبندي تجهيزات مختلف و كابلهاي ارتباطي شكل مي‌گيرد. چگونگي و دقت در همبندي آنها نقش بسيار مؤثري در كارايي شبكه دارد و اين نياز به مهارت مناسب در شبكه‌سازي دارد.
مهارت پايين در نصب شبكه مي‌تواند سبب بروز مشكلاتي در كيفيت ارسال اطلاعات و در نتيجه كيفيت پايين عرض باند مؤثر شبكه گردد. به‌عنوان‌مثال در كابلهاي زوج به‌هم‌تابيده شده، اگر هنگام اتصال تك تك سيمها ، زوج سيمهاي به‌هم‌تابيده را بيش از حد از هم باز كنيم سبب نويز در شبكه

66. روش كابل كشي
در اينجا از بين تكنولوژيهاي موجود به تكنولوژي اترنت مي‌پردازيم و از اترنت نيز تكنولوژيهاي معروف به 10base2 و 100/100/100 baseT را بررسي مي‌كنيم.

67. روش كابل كشي Thin Ethernet
اين نوع شبكه داراي يك كابل تكي اصلي از نوع كواكسيال مي‌باشد كه پس از عبور از قسمتهاي مختلف ساختمان در محلي كه كامپيوتري وجود دارد و قرار است به شبكه متصل شوند كابل را قطع كرده و به دو سر قطع شده يك بست BNC نصب و توسط يك بست T كابل را به كارت شبكه كامپيوتر متصل مي‌كنيم. در اين صورت اين كامپيوتر را به شبكه متصل كرده‌ايم(شكل 27-1 و 28-1).

68. روش كابل كشي

69. روش كابل كشي
بايستي در كابل كشي، موارد گفته شده در بررسي 10Base2 در قسمت فناوري شبکه‌هاي محلي را به‌كار گيريم، از جمله اينكه چنانچه طول مسير كابل كشي‌ها از 185 متر بيشتر باشد، مي‌بايستي وسط راه يك تقويت‌كننده سيگنال اضافه كنيم(شكل 31-1).

70. روش كابل كشي

71. روش كابل كشي روش كابل كشي 1000/100/10 BaseT
در اين روش كابل كشي، يك وسيله الكترونيكي به‌نام هاب يا سوئيچ به‌عنوان ارتباط‌دهنده شبكه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. كارت شبكة هريك از كامپيوترها را به يكي از پورتهاي دستگاه مركزي که يک هاب يا سوئيچ است وصل مي‌كنيم. اين اتصال با استفاده از كابلهاي زوج به هم تابيده شده همراه با كانكتورهاي RJ-45 انجام مي‌گيرد. كانكتور روي يكي از دو سر انتهايي كابل زوج به‌هم‌تابيده شده را به كارت شبكه كامپيوتر و كانكتور طرف ديگر کابل را به سوكت هاب يا سوئيچ وصل مي‌كنيم.

72. روش كابل كشي

73. تجهيزات مورد نياز كابل كشي ساخت يافته
در كابل كشي ساخت يافته از تجهيزات زير استفاده مي‌شود.
كابل
كابلي كه در اينجا مورد نظر است كابل UTP از نوع cat5 يا cat6 مي‌باشد. هر کابل داراي 8 رشته سيم است كه دو به دو به‌هم‌تابيده شده‌اند. اين رشته سيمها هريك با رنگي از ديگري متمايز مي‌شوند، رنگهاي به‌كار‌رفته عبارتند از: سفيد‌نارنجي، نارنجي ، سفيد سبز، آبي ، سفيد آبي ، سبز ، سفيد قهوه‌اي، قهوه‌اي(شکل35-1).

74. رنگ سفيد نارنجي سفيد سبز نارنجي سبز آبي سفيد آبي سفيد قهوه اي قهوه اي
EIA/TIA-568B
EIA/TIA-568A
شماره پين
رنگ 1
سفيد نارنجي
سفيد سبز 2
نارنجي
سبز 3 4
آبي 5
سفيد آبي 6 7
سفيد قهوه اي 8
قهوه اي

75. كانكتور Rj-45
اين كانكتور يا فيش جهت نصب بر روي كابل UTP مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

76. پريز RJ-45
پريزهاي شبكه مانند پريزهاي تلفن كه در اتاقها نصب مي‌شوند به دو شكل روكار يا توكار مورد استفاده قرار مي‌گيرند و در محلهايي كه قرار است تجهيزات كامپيوتري به شبكه متصل گردند نصب مي‌شوند.

77. پچ پنل Rj-45
تعدادي پورت مادگي RJ-45 كنار هم نصب شده‌اند كه از هر يک از پريزهاي قسمتهاي مختلف ساختمان به پشت هريك از اين پورتها وصل واز هر يك از اين پورتها توسط يك كابل رابط به هاب يا سوئيچ اتصال داده مي‌شود.به اين تجهيز پچ پنل مي‌گويند

78. راك
راك
يك كابينت با ارتفاع و عمق مختلف و دهنه 19 اينچ است كه تجهيزات اصلي شبكه درون آنها نصب مي‌شود. گاهي اوقات حتي سرورهاي شبكه را درون آن قرار مي‌دهند

79. پچ كورد،Drop
به كابل رابطي كه بين هاب يا سوئيچ و پچ پنل كشيده مي‌شود كه معمولاً از جنس نرم و مرغوب است و دو سر آن دو كانكتور RJ-45 نصب است، پج كورد گفته مي‌شود. از اين كابل به‌عنوان رابط كامپيوتر (كارت شبكه و پريز) نيز استفاده مي‌شود. به كابل رابط بين كامپيوتر و پريز كابل Drop نيزگفته مي‌شود.

80. پچ كورد،Drop

81. قوانين عمومي در كابل‌كشي
فاصله بين سيم برق و كابلهاي شبكه الزاماً بيشتر از 5 سانتيمتر باشد.
طول كابل بين پريز و پچ پنل كمتر يا مساوي 90 متر باشد.
مجموع طول كابلهاي پچ كورد(كابل بين پچ پنل و هاب) و دراپ(كابل رابط بين كامپيوتر و پريز) كمتر يا مساوي 10 متر باشد.
حداكثر طولي از سيمهاي به هم تابيده شده كه براي اتصال به كانكتور يا پريز يا پچ‌پنل از هم جدا مي‌شود 13 ميلي‌متر باشد.
نبايد كابل برق و كابل شبكه (ديتا) به‌صورت موازي در كنار هم نصب شوند، به‌خصوص در مسيرهاي طولاني بايد جداً از اين كار پرهيز كرد.

82. قوانين عمومي در كابل‌كشي
كابل ديتا نبايد بيشتر از چهار برابر قطر كابل خميده شود.
كابل ديتا نبايد از كنار دستگاههايي كه توليد نويز مي‌كنند عبور داده شود. مانند دستگاههاي زيراكس، چاپگرها، مهتابي، تلويزيون، بلندگو، ماكروويو، تلفن، فن، موتور برق، ماشين لباسشويي، آسانسور، ماشين جوشكاري، هيتر برقي و غيره .
كابل UTP نبايد بيرون از ساختمان مورد استفاده قرار گيرد.
كابل UTP نبايد كشيده شود (تحت كشش زياد قرار گيرد).
بايد از گره زدن كابل پرهيز کرد.

83. قوانين عمومي در كابل‌كشي

84. قوانين عمومي در كابل‌كشي

85. سيم بندي كانكتورهاي RJ-45
جهت اتصال جك يا كانكتورهاي RJ-45 به كابل UTP دو استاندارد وجود دارد كه از آن استفاده مي‌كنيم. اين استانداردها عبارتند از EIA/TIA568A , EIA/TIA568B

86. سيم بندي كانكتورهاي RJ-45
سيم بندي كانكتور RJ-45 براساس استاندارد EIA/TIA 568A. رنگهاي سيمها كه به‌ترتيب از 1 تا 8 داخل جك يا كانكتور مي‌روند عبارتند از: (1) سفيدسبز،(2) سبز ،(3) سفيدنارنجي،(4) آبي، (5)سفيدآبي ،(6) نارنجي ،(7) سفيد قهوه‌اي‌ و ،(8) قهوه‌اي.

87. سيم بندي كانكتورهاي RJ-45
سيم بندي كانكتور RJ-45 براساس استاندارد EIA/TIA/568B. رنگهاي سيمها كه به‌ترتيب از 1 تا 8 داخل كانكتور مي‌روند عبارتند از:(1) سفيدنارنجي،(2) نارنجي،(3)سفيدسبز،(4)آبي،(5) سفيدآبي،(6)سبز،(7)سفيد قهوه‌اي و (8) قهوه‌اي.

88. ساخت كابل Straight Through
براي ساخت كابل UTP بين هاب و كامپيوتر يا بين سوئيچ و كامپيوتر، از جدول اسلاید بعد كه ترتيب سيمها در كانكتورهاي دو طرف كابل را نشان مي‌دهد استفاده مي‌كنيم.

89. دوطرف كابل Straight Through براساس استاندارد EIA/TIA568A
ترتيب سيمها درطرف اول كابل
ترتيب سيمها درطرف دوم كابل
شماره پين
سيگنال
ترتيب رنگ سيم 1
Rx+
سفيد سبز
Tx+ 2
Rx-
سبز
Tx- 3
سفيد نارنجي 4 --
آبي 5
سفيد آبي 6
نارنجي 7
سفيد قهوه اي 8
قهوه اي

90. ترتيب رنگ بندي كانكتورهاي دوطرف كابل Cross over
ترتيب سيم‌ها درطرف دوم كابل
ترتيب سيم‌ها درطرف اول كابل
شماره پين
سيگنال
ترتيب رنگ سيم 1
Tx+
سفيد نارنجي
سفيد سبز 2
Tx-
نارنجي
سبز 3
Rx+
سفيدسبز 4 --
آبي 5
سفيد آبي 6
Rx- 7
سفيد قهوه اي 8
قهوه اي

91. استفاده از فيبر نوري در شبكه
به‌دلايل مختلف از جمله پهناي باند بالا و محدوديتهاي طولي كابل UTP ، در بعضي از مسيرهاي شبكه از فيبرنوري استفاده مي‌شود. از آنجا كه هسته اين كابلها شيشه مي‌باشد لذا در كشيدن ، قوس دادن و برقراري اتصالات كابل بايستي توجه ويژه داشت. ممكن است بر اثر خمش زياد يا ضربه به كابل شيشه داخل كابل شكسته شود ويا در اثر عدم برقراري درست اتصالات، نور از داخل آن به‌خارج تابيده شود و لذا اطلاعات درست به مقصد نرسد.
در استفاده از فيبر معمولاً از پچ پنل فيبر نيز استفاده مي‌شود. دو سر فيبر نوري را كانكتور مخصوص (ST يا SC يا MTRJ) مي‌زنيم و سپس آن را به پچ پنل ارتباط مي‌دهيم. از پورت فيبرنوري هاب يا سوئيچ به اين پورت توسط يك كابل مخصوص فيبر نوري (پچ كورد فيبرنوري) ارتباط برقرار مي‌كنيم. ممكن است سوئيچها پورت فيبر نوري نداشته باشد لذا مي‌توان از مبدلهاي فيبر نوري به UTP استفاده كرد و از پورت RJ-45 سوئيچ به RJ-45 مبدل متصل كنيم. ممكن است از پورت فيبر نوري سوئيچ مستقيماً با فيبرنوري به كارت شبكه سرور ارتباط دهيم. پس از برقراري ارتباطات ، مرحله تست را انجام مي‌دهيم و در صورت وجود اشكال آن را بر طرف مي‌كنيم

92. استفاده از فيبر نوري در شبكه

93. استفاده از فيبر نوري در شبكه

94. ابزارهاي نصب كانكتورها
كانكتورهاي :UTP براي كانكتور‌زدن به سركابلها نياز به (الف) كابل لخت‌كن جهت برداشتن پوشش كابل اصلي و (ب) انبر پرس يا Clamper مي‌باشد. پس از اينكه قسمتي از پوشش كابل را برداشتيم و با توجه به آنچه كه گفته شد ترتيب سيمها بر اساس رنگ آنها را مشخص كرديم آنها را داخل كانكتور قرار داده و توسط انبرپرس كانكتور را پرس مي‌كنيم تا تيغه‌هاي كانكتور با هسته مسی هر يک از سيم‌ها ارتباط برقرار كند
كانكتورهاي فيبرنوري: براي نصب كانكتور برروي فيبر عمليات خاصي را بايد انجام دهيم، بسته به‌اينكه از ابزار Epoxy يا Epoxyless استفاده ‌كنيم مراحل كار متفاوت است. وقتي كيف ابزار را تهيه كرديم چگونگي اتصال كانكتورها هم به‌وسيله فيلم و هم به‌وسيله راهنماي ضميمه آموزش داده مي‌شود

95. ابزارهاي نصب كانكتورها