1. عرفان طاهری محمد رضا شیخی

3. ارائه در 1983 بازبینی در 1995 هفت لایه در دو دسته Open Systems Interconnection

4. وقتي يك سطح جديد از انتزاع نياز باشد يك لايه جديد تعريف مي شود. هرلايه بايد يك عملكرد با تعریف مناسب داشته باشد. عمليات هاي هر لايه با ديدگاه ايجاد يك استاندارد جهاني تعريف شوند.

5. مرز بين لايه ها بايد به گونه اي تعیین شود كه حداقل تبادل اطلاعات بين آنها نياز باشد. تعداد لايه ها بايد به اندازه اي باشد كه نياز به قراردادن عمليات هاي قابل تفكيك در يك لايه وجود نداشته باشد و از طرفي تعداد لايه ها آنقدر زياد نباشد كه باعث معماري ارائه شده بيش از حد لايه بندي گردد ( تعداد لايه ها بايد لازم و كافي باشد )

8. Bits Media Signal Binary Transmission

9. انتقال داده در یک فرمت وقابل Decode اندازه هر Frame می تواند ثابت یا متغییر باشد. جداسازی هر فریم با Delimiter Connectionless و ACK Frame Not Routable مناسب برای ارتباط Node to Node آدرس دهی فیزیکی MAC(Media Access Control) LLC مثال : Ethernet و Token Ring Data Link

10. Data link header Network layer dataData link footer

12. آدرس دهی منطقی Routable Connectionless QOS و Congestion Managment Heterogeneous Network مثال : IP (Internet Protocol) IPX(Internet Packet Exchange) Network

13. Network header Transport layer data

14. Transport Connectionless و Connection Oriented Port و Socket مثال : TCP (Transmission Control Protocol) UDP(User Datagram Protocol) SPX(Sequenced Packet Exchange)

15. Session ایجاد، مدیریت و Terminate کردن ( خاتمه دادن یک پورت ) Dialog Management: نوبت دهی در مخابره اطلاعات Token Management: ممانعت از تداخل Synchronization: از سرگیری ارتباط از نقطه ای که قطع شده است. مثال : NetBIOS (Network Basic Input/Output System)

16. Presentation تبدیل قواعد دستوری بین سیستم های مختلف مشابه ASCII در کد گذاری اطلاعات کاربرد دارد. مثال : مکانیزم کدگذاری اطلاعات در پروتکل SNMP

17. Application ایجاد ارتباط با برنامه های روی Host پروتکل های این لایه اغلب به صورت APIs به صورت یک Library ارائه می گردند. مثال : Netware Core Protocol Winsock API HTTP Telnet FTP

18. داده کد گذاری شده کد گذاریشده بیت فرستنده گیرنده

19. End to End Layers Channel Chained Layers

23. طراحی اولیه توسط وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا در 1974. برگرفته شده از Arpanet. یک مدل چهار لایه ای. غیر منطبق بر OSI

25. Network Interface OSI مدل TCP/IP در این لایه چندان بحث نمی کند و با استفاده از NDIS اجازه می دهد پروتکل های مختلف و به صورت قابل تعویض در این لایه کار کنند. با این وجود مدل TCP/IP در این لایه دچار نقص است. در اینجا به هر Node یک Host گفته می شود. این لایه Frames را به Media وارد می کند.

26. Network Driver Interface Specification

27. NDIS 2.0: MS-DOS, Windows for Workgroups 3.1, OS/2 NDIS 3.0: Windows for Workgroups 3.11 NDIS 3.1: Windows 95 NDIS 4.0: Windows 95 OSR2, NT 4.0 NDIS 5.0: Windows 98, 98 SE, Me, 2000 NDIS 5.1: Windows XP, Server 2003, CE NDIS 5.2: Windows Server 2003 SP2 NDIS 6.0: Windows Vista NDIS 6.1: Windows Vista SP1, Server 2008 NDIS 6.20: Windows 7, Server 2008 R2

28. Internet مسئول ایجاد ارتباط بین Host ها. Connectionless Routable چون مهمترین پروتکل این لایه IP است، به آن IP Layer نیز گفته می شود.

29. Unicast Multicast Broadcast IPv6: Internet Protocol v.6. IPv4: Internet Protocol v.4. IPSec: Internet Protocol Security ARP: Address Resolution Protocol RARP: Reverse Address Resolution Protocol RIP: Routing Information Protocol ICMP: Internet Control Message Protocol IGMP: Internet Group Management Protocol

30. Transport قسمت بندی داده ها به Packet دریافت و صدور Ack بازبینی Packet و کنترل خطا QoS Socket Services Connectionless و Connection Oriented TCP UDP TCP: Transmission Control Protocol UDP: User Datagram Protocol SCTP: Stream Control Transmission Protocol DCCP: Datagram Congestion Control Protocol OSPF: Open Shortest Path First ECN: Explicit Congestion Notification RSVP: Resource ReSerVation Protocol

31. Application این لایه شامل سه لایه Application ، Presentation و Session از مدل OSI است. همچنین قسمتی های بالا تر از لایه Application در مدل OSI را شامل می شود که در مدل OSI پوشش داده نمی شوند. معروف ترین پروتکل های این لایه عبارتند از : SIP: Session Initiation Protocol Telnet: TErminaL NETwork TLS/SSL: Transport Layer Security/ Secure Socket Layer SNMP: Simple Network Management Protocol DNS: Domain Name System HTTP: Hyper Text Transfer Protocol FTP: File Transfer Protocol SOAP: Simple Object Access Protocol DHCP: Dynamic Host Configuration Protocol Megaco: Media Gateway Control Protocol

33. 1. مدل TCP/IP داراي ٤لايه است ولي OSI داراي ٧ لايه 2. در OSI سه مفهوم Protocol-Interface-Service به طور صريح از هم تفكيك شده اما در TCP/IP ‌ آنقدر صريح نيست. 3. در OSI ‌ابتدا لايه‌ها طراحي شده و سپس Protocol ها بر اساس آن تعريف شده اند ولي در TCP/IP ‌ ابتدا پروتكلها طراحي شده‌اند و سپس لايه‌ها با‌ آنها تطابق يافته اند. 4. در OSI لايه Network ‌هم امكان Connection-Oriented و هم امكان Connection-less ‌را فراهم ميكند ولي در TCP/IP ‌ لايه Network ‌ ‌فقط بدون اتصال است و Transport است كه دوسرويس بدون اتصال (UDP) و با اتصال (TCP) را فراهم مي كند. 5. در OSI لايه بندي به خوبي انجام شده ولي protocol ها آنطور كه بايد توصيف و پياده سازي نشده اند. در TCP/IP پروتكلهاي به خوبي پياده سازي شده اند ولي لايه بندي خوب نيست.

34. 1. تفاوت غير واضح بين Protocol ‌و Interface 2. عدم تطبيق براي ايجاد Technology هاي جديد و در نتيجه عدم توسعه مناسب 3. نامناسب براي توصيف Protocol Stack ‌هاي مختلف و سختي در تطابق با شبكه هاي ناهمگون 4. عدم تمايز بين لايه فيزيكي و لايه Data Link 5. تمركز پياده سازي روي دو لايه TCP و IP است و استانداردها و مكانيزيمهاي شفافي براي لايه‌هاي ديگر وجود ندارد.

35. زمان نا مناسب براي وضع استاندارد عدم توازن در لايه ها پيچيدگي پياده سازي سياستگذاري نا مناسب